Wrocław stolicą polskiego monarchizmu!

Tomasz Wiśniewski

Parę dni temu na Uniwersytecie Wrocławskim odbyła się zaanimowana przez Organizację Monarchistów Polskich konferencja naukowa „Państwo katolickie i jego wrogowie”. Wizyta na niej stała się doskonałą okazją do przekonania się o intelektualnym potencjale Prawicy. Całość była moderowana przez dr. Mirosława Sadowskiego z UWr, a referaty zostały wygłoszone kolejno przez: prof. Jacka Bartyzela, dr. Norberta Wójtowicza oraz Jakuba Jerzego Skoczylasa. W swoich wystąpieniach nie zawierali oni jakiejś bezpośredniej charakterystyki domniemanego „państwa katolickiego” (które, jak wiemy, w historii jest od dłuższego czasu nieobecne), a przedstawili raczej koncepcje stykające się z tym tematem, wychodzące z katolickiej refleksji o cywilizacji, stosunku pewnych grup do Kościoła czy doktryn zamierzających budowę państwa zgodnego z zamysłami Bożymi.

Zainteresowanie zdobyciem wiedzy na ten temat przejawiło ok. 120 osób, tyle bowiem zjawiło się w sali wykładowej. Byli wśród nich nie tylko przekonani konserwatyści czy monarchiści, ale również liberałowie, ludzie uważający się za prawicę w jakiś mętny sposób, a nawet humaniści-racjonaliści – ci ostatni wystąpili z atakami na rzekomą zbrodniczość katolicyzmu czy nawet religii w ogóle. Niestety, na dyskusję było mało czasu, zaledwie wycinek nie pozwalający na wygłoszenie pełniejszych refleksji co do wysłuchanych wystąpień.

Warto jednak było się pojawić, ponieważ przy okazji konferencji można było się zaopatrzyć w cenne materiały prasowe czy książkowe. Do kupienia był najnowszy, 48. numer OMPowskiego „Rojalisty”, bodajże najgrubszy w dotychczasowej historii pisma. Co ważniejsze, to premiera jednej czy też dwóch książek prof. Jacka Bartyzela: „Don Carlosa Marxa”. Studium przypadku rewolucyjnej transgresji tradycjonalizmu w socjalizm oraz reedycji broszury o legitymizmie (wydanie rozszerzone i zaktualizowane) – obu wydanych w wydawnictwie Virtus Nobilitat jako zaczątek serii „Biblioteka Rojalisty”. Te dziełka to oczywiste rodzynki na tle ogółu polskiego dorobku naukowego w dziedzinach historyczno-polityczno-społecznych. Ich lektura może dać asumpt do głębszych przemyśleń na temat istoty konserwatyzmu i jego obecności w Polsce czy też przestrogi co do jego możliwych wykolejeń. Prócz tego dostępne były książki wydane przez SKCh im. x. Piotra Skargi – z racji jednego z wystąpień „skargowcy” ogólnie mieli silną reprezentację.

Samo umiejscowienie konferencji we Wrocławiu, poza tym, że jest to ognisko aktywu OMP, może wskazywać na parę rzeczy. Miasto to przypadło obecnej Republice Okrągłego Stołu mocą historycznego przypadku, ale samą swoją historię ma naprawdę barwną. Wcześniej należało do paru państw, podlegało różnym suwerenom, o czym świadczy obfitość jego zabytków reprezentująca kolejne epoki wraz z ich różnicami. Wrocław reprezentuje, a przynajmniej możemy tak uznać, pewną świeżość w stosunku do miast „starej Polski”, obciążonych pewnymi balastami — w tym ideowymi — od kilkuset lat, w które one wciąż się wikłają, ponawiają spory etc. We Wrocławiu zaś przeszłość została – oczywiście: niestety, ale póki co, to się nie odstanie – brutalnie odcięta, daje to jednak możliwość swobodnego, zdystansowanego od historycznych sporów, przemyśliwania i rozwijania myśli politycznej.