XXXV rocznica śmierci Generała Franco

Polska pamięta

Trzydzieści pięć lat temu, 20 listopada 1975 roku
odszedł po nagrodę wieczną do Pana 
El Caudillo de la Última Cruzada y de la Hispanidad,
El Caudillo de la Guerra de Liberación
contra el Comunismo y sus Cómplices,
El Caudillo de España por la gracia de Dios,
Jefe del Estado español,
El Presidente del Gobierno español,
Capitán general y Generalísimo de sus Ejércitos 

Don Francisco Paulino Hermenegildo Teódulo Franco y Bahamonde Salgado Pardo de Andrade

(4 XII 1892 – † 20 XI 1975)

Wspominając z najwyższym szacunkiem i czcią postać hiszpańskiego Krzyżowca, pogromcy komunizmu, demoliberalizmu i masonerii, który jako katechon powstrzymał nadejście Antychrysta, przypomnijmy też dla potomności fragmenty jego politycznego testamentu: 

„Hiszpanie! W chwili gdy przychodzi mi złożyć życie w ręce Najwyższego i oddać się pod Jego nieodwołalny osąd, proszę Boga o to, by zechciał mi łaskawie dozwolić korzystać ze Swej obecności, albowiem pragnąłem żyć i umierać jako katolik. W imię Chrystusa szczycę się tym i zawsze było to moją wolą, że jestem wiernym synem Kościoła, na łonie którego dokonam żywota.

(…)

Pamiętajcie, że wrogowie Hiszpanii i cywilizacji chrześcijańskiej czuwają. Czuwajcie zatem i wy, i przedkładajcie najwyższy interes Ojczyzny i ludu hiszpańskiego nad jakiekolwiek plany osobiste.

Musicie zdobywać sprawiedliwość społeczną i kulturę dla wszystkich ludzi zamieszkujących Hiszpanię i uczynić to swoim nadrzędnym celem.

Zachowajcie jedność ziem Hiszpanii, sławiąc w bogatej różnorodności jej regionów źródło jedności Ojczyzny.

W chwili, gdy zbliża się moja ostatnia godzina, chciałbym połączyć w jedno takie słowa, jak Bóg i Hiszpania, oraz wszystkich Was wziąć w ramiona, by stojąc u progu śmierci, po raz ostatni wznieść z Wami okrzyk:

Naprzód Hiszpanio! Niech żyje Hiszpania! (¡Arriba España! ¡Viva España!)”.