„Migracje. Sztuka późnogotycka na Śląsku”

Jesień średniowiecza powróciła do Wrocławia wraz z arcydziełami mistrzów sztuki gotyckiej z lat 1440–1520. Nowa wystawa jest doniosłym wydarzeniem w powojennej historii muzealnictwa – po raz pierwszy od czasów II wojny światowej, a nawet od czasu swojego powstania, prezentowane są we Wrocławiu zabytki sztuki średniowiecznej znajdujące się obecnie w kolekcjach polskich, a także inne monumentalne i artystycznie imponujące dzieła malarskie i rzeźbiarskie, trudno dostępne nawet dla znawców, gdyż na co dzień przechowywane w niewielkich śląskich świątyniach. Wystawa zabiera widzów w fascynującą podróż ku odległym o ponad pięćset lat czasom działalności utalentowanych (dziś anonimowych) mistrzów, wędrujących kupców, przedsiębiorczych patrycjuszy i realizującego swe ambicje duchowieństwa. W świat godnej podziwu pobożności.

Tytuł ekspozycji odnosi się do zjawiska, które zadecydowało o specyfice śląskich miast, zwłaszcza Wrocławia, i charakterze tutejszej produkcji artystycznej – mówi pani dr Agnieszka Patała, kuratorka wystawy. – Migrantami byli artyści, którzy pozostawili po sobie najwybitniejsze i stanowiące dzisiaj ozdobę wielu kolekcji polskich oraz zagranicznych dzieła. Przybywali na Śląsk z odległych krain i osiadali w miastach regionu, zakładając wieloosobowe warsztaty realizujące liczne zamówienia, płynące często z bardzo odległych miejscowości. Wśród nich tacy twórcy jak Wilhelm Kalteysen von Oche (którego przełomowy Ołtarz św. Barbary z 1447 r. nazywany jest zasłużenie „kometą na śląskim niebie”) czy przybyły ze Szwabii utalentowany i wpływowy artysta-przedsiębiorca Jakob Beinhart wyróżniali się znajomością najważniejszych trendów epoki, pozostawiając po sobie prace sytuujące sztukę śląską w czołówce artystycznej spuścizny ziem obecnej Polski w XV wieku i początkach XVI stulecia.

Na wystawie zaprezentowano także wyniki przeprowadzonych badań konserwatorskich i technologicznych, dzięki którym można odkryć tajemnice warsztatowe średniowiecznego artysty, śledzić proces twórczy i podziwiać warstwy dzieł niedostępne zwykle ludzkiemu oku, np. szkice przygotowawcze nakryte później kolejnymi warstwami farb. Widzowie dowiedzą się również, kiedy, dlaczego i w jaki sposób były otwierane i zamykane ołtarze, do czego służyły epitafia, kto mógł sobie pozwolić na własny iluminowany modlitewnik i dlaczego fundacje artystyczne pomagały ambitnym mieszczanom w karierze politycznej i duchownej.

8 października 2018 roku na konferencji prasowej spotkali się z dziennikarzami pan dr hab. Piotr Oszczanowski i pani dr Agnieszka Patała. Dla naszych Czytelników przygotowaliśmy też swoisty dźwiękowy przewodnik po wystawie – zapis obszernej części prezentacji kuratorskiej pomysłodawczyni wystawy. Zapraszamy do zapoznania się z nagraniami: