Jesteś tutaj: Multimedia » Miscellanea » „Otto Piene. Gwiazdy” — dr hab. Piotr Oszczanowski, prof. UWr, Iwona Dorota Bigos

„Otto Piene. Gwiazdy”

Muzeum Narodowe we Wrocławiu

Horyzonty i aspekty ZERO miały wiele nazw: początek, czystość, bezruch, dynamo, wibracja, kontinuum, rytm, energia, światło, kinetyka, wrażliwość. Wszystkie te słowa same w sobie nie wystarczyły i zostały sparafrazowane: kolor jako artykulacja światła, jako barwa światła, jako kolorowe światło, jako widmo światła. Spokój koloru białego, spokój koloru czarnego. Biel jako suma wszystkich kolorów. Biel jako czystość i kolor par excellence. Wibracja jako spokój niepokoju, jako bicie serca, jego rytm jako kardiogram na płótnie. Frekwencje rastra i jego kontynuacja jako znak naszych czasów. A przede wszystkim to wyzwolenie z cienia wojny, szczęście pracy i nowe rozszerzone horyzonty życia. (cytat z listu Heinza Macka do Ottona Piene)

Ogromne kolorowe rzeźby powietrzne Długie gwiazdy i hipnotyzująca instalacja świetlna Praska przestrzeń światła wypełniają przestrzeń Pawilonu Czterech Kopuł Muzeum Sztuki Współczesnej. To pierwsza w Polsce indywidualna wystawa prac Ottona Piene, niemiecko-amerykańskiego artysty multimedialnego. Piene łączył sztukę awangardową z najnowocześniejszą techniką. Ze światła, powietrza i ruchu tworzył uniwersalne dzieła, którym znaczenie nadawali sami widzowie – wypełniając je swoimi emocjami i doświadczeniami.

Otton Piene i Henryk Mack w 1958 r. założyli słynną grupę ZERO, do której wkrótce dołączył Ginter Uecker (z twórczością tego artysty publiczność Pawilonu Czterech Kopuł miała okazję zapoznać się w latach 2020/2021). Awangardowe działania tej grupy przyjaciół ogłosiły „godzinę zero” i dały początek sztuce współczesnej po II wojnie światowej. ZERO szybko stało się ruchem międzynarodowym, znanym również poza Europą, redefiniując powojenny świat sztuki i otwierając go na niekonwencjonalne techniki. Piene pracował w ramach ZERO nie tylko jako artysta plastyk, lecz także jako filozof, który opracowywał podstawy teoretyczne działania tego ruchu.

Otto Piene, 1958, fot. Paul Brandenburg, ZERO foundation, ©VG Bild-Kunst, Niemcy

zdjęcie: Paweł Brandenburg

Piene zrezygnował z tradycyjnego malarstwa, aby tworzyć dzieła ze światła, ognia i ruchu. Pracując jako profesor na uniwersytetach artystycznych w Stanach Zjednoczonych, wielokrotnie, wykorzystując najnowsze osiągnięcia technologii, organizował we współpracy z innymi artystami i naukowcami wielkoskalowe, multimedialne, plenerowe performanse. W ich trakcie ogromne rzeźby powietrzne wypełniały niebo, a zgromadzona publiczność, próbując uchwycić nadmuchiwane, częściowo wypełnione helem obiekty, stawała się integralną i być może najważniejszą częścią tych prac.

Żywiołom światła, powietrza i ognia Otto Piene poświęcił swoje życie, używając ich konsekwentnie jako środków ekspresji. Jego twórczość obejmuje obrazy dymne, rzeźby kinetyczne, obiekty ceramiczne, instalacje czy interwencje w architekturę. Najbardziej znane instalacje Piene to rzeźby powietrzne (tzw. Inflatables) i prace w formie baletu świetlnego (tzw. Light Ballet) – tłumaczy pani Iwona Dorota Bigos, kuratorka wystawy. – Do tych pierwszych należy złożona z ogromnych elementów praca „Długie gwiazdy” (Langen Stars, 2014). Gwiazdy pod wpływem napompowywania lub upuszczania powietrza unoszą się i zapadają, poruszając się w hipnotyzującym rytmie. Sprawiają wrażenie niemal żywych istot, wciągając odbiorcę i tworząc wyjątkową interakcję między nim a dziełem. Swoją uniwersalną formą opartą na podstawowych kolorach, kształtach i ruchu przekraczają różnice kulturowe, stając się zrozumiałe dla każdego.

„Otto Piene. Gwiazdy” — dr hab. Piotr Oszczanowski, prof. UWr, Iwona Dorota Bigos (konferencja prasowa MNWr, 20 I AD 2023) — fot. Adrian Nikiel

„Otto Piene. Gwiazdy” — dr hab. Piotr Oszczanowski, prof. UWr, Iwona Dorota Bigos (konferencja prasowa MNWr, 20 I AD 2023) — fot. Adrian Nikiel

Druga z prezentowanych prac – Praska przestrzeń światła (Light Room Praque, 2002/2017) – to efemeryczny balet świetlny poszerzający granicę klasycznej rzeźby. Ta wieloczęściowa instalacja składa się ze świetlistych punktów i kształtów wyłaniających się z ciemności, obracających się i poruszających we wszystkich kierunkach. Instalacja Ottona Piene zamienia przestrzeń w prawdziwy spektakl świetlny, w którym ludzkie zmysły zanurzają się w kosmicznym świecie.

20 stycznia 2023 roku konferencja prasowa z udziałem dyrektora Muzeum Narodowego we Wrocławiu, pana dra hab. Piotra Oszczanowskiego, prof. UWr, i pani Iwony Doroty Bigos, kierownik Pawilonu Czterech Kopuł Muzeum Sztuki Współczesnej, poprzedziła otwarcie wystawy, która powstała we współpracy z ZERO foundation w Düsseldorfie. Prezentacja będzie dostępna do 25 czerwca.

Zapraszamy do zapoznania się z nagraniem:

Wersja audio

Nagranie wideo

„Otto Piene. Gwiazdy” — dr hab. Piotr Oszczanowski, prof. UWr, Iwona Dorota Bigos (konferencja prasowa MNWr, 20 I AD 2023) — fot. Adrian Nikiel

„Otto Piene. Gwiazdy” — dr hab. Piotr Oszczanowski, prof. UWr, Iwona Dorota Bigos (konferencja prasowa MNWr, 20 I AD 2023) — fot. Adrian Nikiel

„Otto Piene. Gwiazdy” — dr hab. Piotr Oszczanowski, prof. UWr, Iwona Dorota Bigos (konferencja prasowa MNWr, 20 I AD 2023) — fot. Adrian Nikiel

„Otto Piene. Gwiazdy” — dr hab. Piotr Oszczanowski, prof. UWr, Iwona Dorota Bigos (konferencja prasowa MNWr, 20 I AD 2023) — fot. Adrian Nikiel

„Otto Piene. Gwiazdy” — dr hab. Piotr Oszczanowski, prof. UWr, Iwona Dorota Bigos (konferencja prasowa MNWr, 20 I AD 2023) — fot. Adrian Nikiel

„Otto Piene. Gwiazdy” — dr hab. Piotr Oszczanowski, prof. UWr, Iwona Dorota Bigos (konferencja prasowa MNWr, 20 I AD 2023) — fot. Adrian Nikiel

zdjęcia: Adrian Nikiel

PMK Design
© Organizacja Monarchistów Polskich 1989–2024 · Zdjęcie polskich insygniów koronacyjnych pochodzi z serwisu replikiregaliowpl.com.