Stop islamizacji Europy!

19 września 2015 roku wrocławianie byli świadkami jednego z największych w ciągu minionych 26 lat zgromadzeń prawicowych w naszym mieście. Z inicjatywy pana Piotra Dołęgi przedstawiciele różnych partyj politycznych, stowarzyszeń i ruchów społecznych (wśród których nie zabrakło legitymistów), a także kibice piłkarscy, tego dnia zjednoczyli swoje siły, aby zamanifestować sprzeciw wobec niszczenia naszej Ojczyzny przez rządzących, którzy bezwolnie przyjmują dyktat sił ustanowionych Unii Europejskiej w sprawie nielegalnych imigrantów z krajów Południa. Wobec gróźb płynących ostatnio z Berlina, wobec poczucia, że zdanie Polaków ten temat obecnego kryzysu zostało zignorowane, a także w przeświadczeniu, iż jedynym europejskim mężem stanu, który trafnie rozpoznał złowrogi charakter inwazji na kraje cywilizacji łacińskiej, jest pan Wiktor Orbán, ruchy wolnościowe wezwały do masowych protestów.

Z inicjatywy kandydata na senatora RP, pana Zbigniewa Jarząbka (lidera Kongresu Nowej Prawicy na Dolnym Śląsku i członka Organizacji Monarchistów Polskich), przy skrzyżowaniu ulic Świdnickiej i Oławskiej zbierane są podpisy pod petycją żądającą podjęcia działań służących powstrzymaniu zalewu naszego kontynentu przez setki tysięcy imigrantów z państw muzułmańskich. Pan Jarząbek – kandydujący w okręgu nr 7 na południu Wrocławia – wystąpił także jako jeden z mówców, którzy przemawiali do tysięcy mieszkańców naszego miasta zgromadzonych na Rynku. Obok niego głos zabrali również m.in. działacze Koalicji Odnowy Rzeczypospolitej Wolność i Nadzieja, Stowarzyszenia KoLiber, Ruchu Narodowego i Obozu Narodowo-Radykalnego.

Symbolem nadziei dla ruchów antysystemowych mogą stać się promienie słoneczne, które przebiły się przez chmury i mocnym światłem oświetliły pochód właśnie wtedy, gdy mieszkańcy Wrocławia i Dolnego Śląska maszerowali ulicą Kazimierza Wielkiego obok Pałacu Królewskiego. Czy odrodzenie Polski możliwe będzie tylko przez przywrócenie władzy prawowitej – restaurację monarchii?

Trudno jednak pominąć w tej krótkiej relacji mniej przyjemne aspekty potężnej manifestacji sprzeciwu wobec demoliberalnego Systemu. O ile np. wykorzystanie w trakcie przemarszu, prócz innych flag państwowych i partyjnych, jak również narodowo-radykalnych, dziesiątek bander marynarki handlowej można uznać za akcent w jakimś sensie zabawny (zważywszy na śródlądowe położenie Wrocławia i sam powód protestów, który trudno byłoby powiązać z kwestiami dotyczącymi rodzimej floty handlowej), o tyle trudno byłoby z równym pobłażaniem traktować wulgaryzmy, jakie co parę minut zagłuszały hasła prezentowane przez organizatorów. Do rangi swoistego kuriozum urosła sytuacja, w której – po apelach, aby przynajmniej zważać na obecność dzieci – wulgarne okrzyki pod koniec zgromadzenia zaczął skandować przez mikrofon jeden z mówców. Jak przekonywać zdezorientowanych, jak następnie uprawiać skuteczną politykę, gdy nie można opanować własnych emocyj? Dlaczego używamy demokratycznego języka? Jeżeli podczas manifestacji w obronie tego, co dla Polaków najświętsze, zgromadzeni zaczynają wykrzykiwać słowa przed wieloma laty zastrzeżone przez redakcję pisma „QQRyQ”, pojawia się pytanie: czym właściwie różnimy się od lewaków?

Zapraszamy do zapoznania się z nagraniami: