Eklektik Session – Manual

Building Instrument to podopieczni norweskiej wytwórni Hubro. Zespół tworzy troje muzyków: Mari Kvien Brunvoll (wokal, sampler, cytra, perkusja, mirliton), Øyvind Hegg-Lunde (perkusja) i Åsmund Weltzien (syntezator, elektronika, melodyka). Wszyscy udzielają się w wielu cenionych projektach, choćby takich jak The Big Almost, Crab is Crap, José Gonzalez, Junip i Thea Næss. Talent muzyczny Brunvoll odkrył sam Bugge Wesseltoft (szef Jazzland Recordings). Artystka wyśmienicie śpiewa w języku norweskim (konkretnie w dialekcie Molde), a także w języku przez siebie wymyślonym. W 2012 roku opublikowała w Jazzland Recordings swój pierwszy solowy longplay Mari Kvien Brunvoll.

Norwegowie przygotowywali się do nagrania debiutanckiego krążka aż sześć lat. Płyta Buildling Instrument ujrzała światło dzienne dopiero w 2014 roku. Ich eksperymentalne wizje, odnoszące się do akustycznych brzmień, w tym muzyki tradycyjnej, ułożyły się w niekonwencjonalny anturaż fascynujących dźwięków. Ten niesamowicie wysoki poziom udało im się utrzymać także na drugim albumie Kem Som Kan Å Leve (Hubro, 2016), zachowując na nim oryginalny przekaz zawieszony między folkiem a syntetyczną elektroniką.

•              https://www.facebook.com/Building-Instrument-1392929010921515

•              https://soundcloud.com/building-instrument

•              http://hubromusic.com

Paris Monster to nowojorski duet stworzony przez Josha Diona i Geoffa Kraly’ego. Jesienią 2017 roku zaczęli pracować nad swoim debiutanckim albumem, który ma się ukazać jeszcze w tym roku. Wydaje się, że pojęcie eklektyzmu zostało przez Amerykanów na nowo zinterpretowane, ponieważ w swoich kompozycjach łączą na różnych poziomach mnóstwo stylistyk w nieprzewidywalnych konfiguracjach. Nie szczędzą dokładania warstwy dźwiękowego brudu do funku czy soulu, po czym napędzają całość groove’em i nieszablonową elektroniką przy użyciu syntezatora modularnego, z którego wynurza się abstrakcyjny glitch. W uroczy sposób potrafią także zagonić synth-pop do garażu i jeszcze nadać mu dużo liryzmu, o czym świadczą wyjątkowe wokale Nowojorczyków. Dion i Kraly doskonale też znają rodzimą tradycję, wiedzą, co to Americana oraz korzenny blues, ale nie pokazują tego wprost. Wystarczy zapoznać się ze znakomitymi singlami Ape, Hot Canyon Air czy Ain’t No Movin’ Me, aby poczuć ożywczą moc duetu.

•              https://www.parismonster.com

•              https://www.facebook.com/theparismonster

•              https://vimeo.com/theparismonster

•              https://www.instagram.com/theparismonster

Ätna to reprezentanci berlińskiego XJAZZ Festivalu. Poznali się w Dreźnie. Bardzo szybko się okazało, że Inéz i Demiana Kappensteina łączy podobna wrażliwość. Postanowili szybko wejść do studia i zarejestrować materiał na debiutancką EP-kę Ätna, która ukazała się w kwietniu 2017 roku nakładem wytwórni recordJet. Inéz śpiewa, gra na minimalistycznym zestawie perkusyjnym oraz rozkoszuje się oszczędnym brzmieniem fortepianu. Z kolei Demian jest perkusistą nasycającym swoje rytmy elektroniką. Zgrabnie nakładane spirale auto-tune’a na głos Inéz nasuwają skojarzenia z Beyoncé, a po drugiej stronie elektronika i pozornie skonfundowane rytmy Demiana – utrzymane w duchu eksperymentów zjawiskowej Rosjanki Mary Ocher – precyzyjnie towarzyszą zawiłym pętlom wokalnym Inéz. Z całą pewnością są to piosenki na miarę XXI wieku.

•              http://atnaofficial.com

•              https://www.facebook.com/atnaofficial

•              https://www.instagram.com/atnaofficial

•              https://www.youtube.com/watch?v=gi2aozfVBa0

•              https://www.youtube.com/watch?v=kbMqWXnpXcA

Studnitzky to najważniejsza postać związana z XJAZZ Festivalem, ponieważ w 2014 roku zainicjował powstanie tego wydarzenia, które niemal od razu stało się największą imprezą jazzową w Berlinie. To także założyciel wytwórni płytowej pod nazwą Contemplate, ale przede wszystkim znakomity trębacz oraz pianista, przemierzający rozmaite rejony jazzu, muzyki klasycznej i elektronicznej. Sebastian Studnitzky to nie tylko organizator i multiinstrumentalista, lecz również postać związana ze światem akademickim – we wrześniu 2014 roku objął stanowisko profesorskie na Uniwersytecie Muzycznym w Dreźnie. Niemiecki artysta chyba najbardziej zasłynął z prowadzenia projektu Memento, gdzie w towarzystwie kwartetu smyczkowego lub orkiestry kameralnej tworzy nieszablonowe kompozycje niedające się jednoznacznie zaliczyć do kameralistyki, awangardy czy muzyki współczesnej podpartej elektroniką.

Oprócz wielu działań w innych projektach Studnitzky wydaje także solowe płyty. Najnowsza pochodzi z 2017 roku i nosi tytuł KY organic, na której zestawia ze sobą minimalistyczne formy, zarówno przy użyciu trąbki i fortepianu, jak i elektroniki, wyrastające z minimal techno. Być może nagrania nie brzmiałaby tak dobrze, gdyby nie udział dwóch zaprzyjaźnionych muzyków poznanych przez Studnitzky’ego na Uniwersytecie, czyli perkusisty Tima Sarhana i gitarzysty Laurenza Karstena. Warto wspomnieć, że materiał na KY organic został wyprodukowany w polskim studiu nagraniowym RecPublica. Stowarzyszenie Bundesverband Musikindustrie uhonorowało Studnitzky’ego tytułem Echo Jazz 2015.

•              http://studnitzky.de

•              https://www.facebook.com/sebastian.studnitzky

•              https://soundcloud.com/studnitzky

•              https://www.instagram.com/studnitzky

Eklektik Orchestra – finał festiwalu

Finał Eklektik Session 2018 odbędzie się w przestrzeniach Centrum Technologii Audiowizualnych, dawnej Wrocławskiej Wytwórni Filmów Fabularnych. Studio Filmowe im. Wojciecha Jerzego Hasa, w którym wystąpią muzycy, jest dziś idealnym miejscem do realizacji produkcji filmowych, telewizyjnych, zdjęć trickowych, animacji oraz wszelkiego rodzaju projektów multimedialnych.

Podczas pierwszej części finałowego wieczoru zagrają trębacz Nils Petter Molvaer i gitarzysta Eivind Aarset, którzy występują razem w rozmaitych składach od wczesnych lat dziewięćdziesiątych XX wieku. Skład dopełni Samuel Rohrer, szwajcarski perkusista łączący w niezwykle wysmakowany sposób syntetyczne brzmienia organicznej elektroniki z jazzowym stylem improwizacji.

Tradycyjnie do finałowego setu Eklektik Orchestry dołączą goście festiwalu. W tym roku międzynarodowy kolektyw zasilą m.in. charyzmatyczny Josh Dion i Geoff Kraly, członkowie Buliding Instrument, Øyvind Hegg-Lunde oraz Åsmund Weltzien, a także Sebastian Studnitzky. W czasie obu finałowych koncertów, w studiu filmowym im. Zbyszka Cybulskiego wyposażonym w multi-ekranowe technologie projekcji, w czasie rzeczywistym odbędzie się wizualny remix obrazu ze studia, w którym znajdować się będą muzycy. Publiczność doświadczy jednocześnie obydwu przestrzeni, gdyż będą one połączone dzięki specjalnie zaaranżowanej scenografii.

Oprawę wizualną finału Eklektik Session przygotuje Tord Knudsen, rezydent norweskiego festiwalu Punkt, który podczas realizacji obydwu finałowych setów wykorzysta sprzęt na co dzień służący do produkcji zdjęć filmowych. Autorem koncepcji finałowego wieczoru w Centrum Technologii Audiowizualnych, jak i całego programu festiwalu, jest Radosław „Bond” Bednarz, który również pojawi się na scenie z Eklektik Orchestrą. Obydwa koncerty nagłośni Roli Mosimann.

Nils Petter Molvær – norweski trębacz, kompozytor i producent słynący z łączenia wielu odmiennych stylistyk takich jak jazz, ambient, rock, funk, muzyka elektroniczna, hip-hop czy pop. Przed laty zaczynał jako sideman w jazzowym zespole Masqualero (nazwa pochodzi od kompozycji Wayne’a Shortera), dzięki czemu został zauważony przez szefa wytwórni ECM Manfreda Eichera. Później nagrał wiele klasycznych sesji studyjnych dla tej niemieckiej oficyny z udziałem wielu wspaniałych artystów, jak Robyn Schulkowsky, Marilyn Mazur, Jon Balke’s Oslo 13 i Sidsel Endresen. W 1997 roku Molvær opublikował swój pierwszy solowy album Khmer, zaliczany do najważniejszych wydawnictw współczesnego jazzu ostatnich dwóch dekad. Przytłumione brzmienie trąbki Molværa, niekiedy modulowane za pomocą elektroniki, jest wyraziste, rozpoznawalne i oryginalne. Nie ulega wątpliwości, że norweski trębacz zasłuchiwał się w twórczości Milesa Davisa oraz Jona Hassella, ale potrafił pójść własną i jeszcze inną ścieżką.

•              https://nilspettermolvaer.com

•              https://www.facebook.com/nils.petter.molvaer

Eivind Aarset – charyzmatyczny i jeden z najbardziej oryginalnych światowych gitarzystów. Lista współpracowników, z którymi nagrywał Aarset, ciągnie się jak norweski fiord. Tu jednak wypada wymienić Jona Hassella, Davida Sylviana, Billa Laswella, Jana Garbarka, Dhafera Youssefa czy Nilsa Pettera Molværa. U tego ostatniego Aarset pojawił się na kilku pierwszych płytach, zaczynając od przełomowej Khmer. W tym roku mija dwadzieścia lat od ukazania longplaya Norwega Électronique Noire, którym zadebiutował w labelu Bugge Wesseltofta, Jazzland Recordings. – Nie ma ustalonych reguł ani tradycji w tym, co robię, ponieważ można tworzyć nowe reguły, gdy się idzie dalej – mówi Aarset.

•              https://eivindaarset.com

•              https://www.facebook.com/eivindaarset

Samuel Rohner – szwajcarski perkusista, którego edukacja muzyczna zahaczyła między innymi o Boston. Po powrocie do Europy zaczął grać w wielu składach jazzowych i wyruszył w trasę koncertową m.in. z Erikiem Truffazem. W 2003 roku przeprowadził się do Berlina i stał się jednym z najbardziej wpływowych muzyków swojego pokolenia na tamtejszej scenie muzyki improwizowanej. Płyty Rohnera można znaleźć w katalogach takich wytwórni jak ECM, Intakt, HatHut i wielu innych. Do najbardziej znanych zespołów, z jakimi należy kojarzyć szwajcarskiego muzyka, zaliczają się: Noreia, Daniel Erdmann — Samuel Rohrer Quartet, Wolfert Brederode Quartet czy AMBIQ z Claudio Puntinem i Maxem Loderbauerem. Rohner wystąpił w rozmaitych konfiguracjach personalnych na cenionych festiwalach jazzowych na całym świecie; wystarczy wymienić NorthSea Festival Rotterdam, Montreal International Jazz Festival, Portland Jazzfestival, Vancouver Jazz Festival, Festival Le Mans, Banlieues Bleues Paris, Ulju Festival Korea, London Jazzfestival czy Fajir International Music Festival w Teheranie.

•              http://www.samuelrohrer.com

•              https://www.facebook.com/samuelrohrer.arjunamusic

Podczas spotkania z Grzegorzem Gołębiowskim będzie można zakupić sygnowane fotografie – wraz z dedykacją autora (zdjęcia w edycjach limitowanych, certyfikowane przez fotografa i Eklektik Session). www.grzegorzgolebiowski.com

Eklektik Portraits to wystawa fotografii Grzegorza Gołębiowskiego. Seria improwizowanych portretów muzyków, które powstały w trakcie kolejnych odsłon festiwalu Eklektik Session. Zdjęcia z tej serii podkreślają wyjątkową atmosferę eklektycznych przestrzeni Wrocławia, a także unikatowe relacje nawiązane pomiędzy artystami.

Kolory Dźwięku – akcja artystyczna, w której działania muzyczne wchodzić będą w dialog z sztuką wizualną. W trakcie spotkania artyści będą tworzyć wspólnie z publicznością, zacierając tym samym nie tylko granice pomiędzy dziedzinami sztuki, ale również pomiędzy twórcą i odbiorcą, aby wytworzyć nową przestrzeń do pogłębionego odbioru sztuki. Warsztaty poprowadzą Katarzyna Kulpa, wrocławska malarka i artterapeutka, oraz jej córka, Julia Kulpa, wokalistka i muzykoterapeutka. Efektem finalnym spotkania będzie wielkoformatowe malarstwo powstałe z udziałem artystów i publiczności.