Hippiatricus i jego pacjenci

Muzeum Łazienki Królewskie

Muzeum Łazienki Królewskie

ul. Agrykola 1, Warszawa

Zapraszamy do oglądania wystawy Hippiatricus i jego pacjenci, która przybliża dzieje warszawskiego szkolnictwa weterynaryjnego z lat 1824-1939. Prezentowane są na niej sylwetki osób zasłużonych dla polskiej weterynarii, w tym stołecznych lekarzy koni, oraz tajniki ich pracy.

Wystawa Hippiatricus i jego pacjenci. Leczenie koni w Warszawie w Muzeum Łowiectwa i Jeździectwa (Koszary Kantonistów) czynna będzie do 3 maja 2020 roku od wtorku do niedzieli w godz. 9.00-16.00. Wstęp: 10 zł – bilet normalny, 5 zł – ulgowy, 1 zł – dzieci i młodzież do 26. roku życia, w piątki – wstęp wolny. Oprowadzania kuratorskie, które poprowadzi pani Hanna Polańska, kuratorka i autorka scenariusza wystawy, odbędą się 23 lutego i 29 marca o godz. 12.00.

Historia warszawskiego szkolnictwa weterynaryjnego z lat 1824-1939 obejmuje ówczesną działalność Szkoły Weterynarii, Warszawskiego Instytutu Weterynaryjnego oraz Wydziału Weterynaryjnego Uniwersytetu Warszawskiego. Na wystawie zobaczyć można archiwalne fotografie, dokumenty, m.in. dyplomy szkolne (najstarsze z lat 1831 i 1849), narzędzia i przyrządy weterynaryjne, pomoce dydaktyczne i książki, w tym materiały o chorobach koni i sposobach ich leczenia, a także pamiątki po lekarzach i studentach. Obiekty prezentowane są na tle ikonografii przedstawiającej konie pracujące na warszawskich ulicach, tj. obrazów olejnych, grafik i zdjęć.

Dzieje weterynarii

Hippiatricus to dawny polski stopień naukowy, który uprawniał do leczenia koni i wykonywania na tych zwierzętach operacji. Nazwiska osób prowadzących powyższą działalność do 1854 r. figurowały w oficjalnym wykazie praktyk weterynaryjnych, obok lekarzy weterynarii, magistrów nauk weterynaryjnych i pomocników weterynaryjnych, uprawnionych do leczenia wszystkich zwierząt gospodarskich.

Projekt szkoły weterynaryjnej powstał w 1812 r. z myślą o leczeniu koni (Instytut Hippiatryczny). Jego autorem był dr Adam Rudnicki, wykładowca teorii weterynarii z Uniwersytetu Jagiellońskiego. Szkoła Weterynarii w Królestwie Polskim utworzona została w 1824 r. w Instytucie Agronomicznym w Marymoncie. Powstała w celu szkolenia hippiatryków dla wojska, a uczęszczali do niej głównie żołnierze i podoficerowie. Instytucja została zamknięta po powstaniu listopadowym.

Szkoła Weterynarzy rozpoczęła działalność w Warszawie w 1840 r. Przez lata reorganizowana, pod zmieniającą się nazwą, od 1889 r. jako Warszawski Instytut Weterynaryjny, działała do 1915 r. W 1918 r. na Uniwersytecie Warszawskim powstało Studium Weterynaryjne przy Wydziale Lekarskim, a w 1927 r. samodzielny Wydział Weterynaryjny. W klinikach szkolnych (największa przy ul. Grochowskiej) leczono zwierzęta gospodarskie, głównie konie.