Jesteś tutaj: Ogłoszenia i aktualności » Konferencje i prelekcje » Wrocław: Nowe horyzonty w nowych mediach. Zjawiska sztuki polskiej w latach 1945-1981

Nowe horyzonty w nowych mediach. Zjawiska sztuki polskiej w latach 1945-1981

Muzeum Narodowe we Wrocławiu

Nowe horyzonty w nowych mediach.
Zjawiska sztuki polskiej w latach 1945-1981

Pawilon Czterech Kopuł Muzeum Sztuki Współczesnej

ul. Wystawowa 1, Wrocław

4 czerwca – 6 sierpnia 2017 roku

Kurator: Adam Sobota

Wystawa jest poświęcona sztuce nowych mediów (fotografia, film video) i jej roli w sztuce polskiej okresu 1945-1981. Prezentuje dokonania artystów prowadzących eksperymenty w obszarze fotografii i pokrewnych nowoczesnych technik obrazowania, które stanowiły obszar awangardowych działań wyłamujących się zarówno z kanonu akademickiej estetyki, jak i wykraczających poza schematy kultury popularnej, często wpisanych w działania kontestacyjne. Pokazane zostaną prace m.in. Zbigniewa Dłubaka, Jerzego Lewczyńskiego, Zdzisława Beksińskiego, Zofii Rydet, Natalii LL, Andrzeja Lachowicza, Józefa Robakowskiego oraz wielu innych artystów.

Czas, który prezentuje ta wystawa (pomiędzy rokiem 1945 i rokiem 1981), to ten wyjątkowy okres w dziejach Polski, w którym szczególnie mocno dała o sobie znać Historia – mówi pan Piotr Oszczanowski, dyrektor Muzeum Narodowego we Wrocławiu. – To jej bolesne skutki, paradoksy i prawidła, wreszcie też ewidentna opresyjność czy też – bo ta ostania rodzi ją w sposób tylko dla nas, Polaków właściwy – niezwykła wręcz kreatywność znalazły czytelne odzwierciedlenie w nowych mediach. I to one, pochodzące ze zbiorów Muzeum Narodowego we Wrocławiu, składają się na tę wystawę. Dający o sobie znać przez cały ten czas deficyt stosownych narzędzi nowoczesnej techniki wzmagał wolę podejmowania najróżniejszych eksperymentów, dzięki swej efemeryczności pozwalał ponad granicami znaleźć łączność z najnowszymi trendami sztuki światowej, wreszcie coraz bardziej kierował nasz artystyczny potencjał w stronę sztuki niezależnej. I właśnie ta wola niezależności obserwowana w obszarze nowych narzędzi komunikacji skutkowała tworzeniem jednej z nielicznych enklaw, jakie pojawiły się w PRL-owskiej rzeczywistości – iście eksterytorialnego obszaru wolnej sztuki.

Kutera, 1973