Kalendarzyk konserwatysty — druga dekada lipca

Jacek Bartyzel

125 lat temu, 11 lipca 1888 roku, urodził się w Plettenbergu (Westfalia) Carl Schmitt, filozof państwa i prawa, teolog polityczny, konserwatysta decyzjonistyczny; jeden z największych myślicieli politycznych XX wieku: teoretyk polityczności, dyktatury, suwerenności, politycznego partyzanta, nomosu ziemi i katechniczności. W latach 1933-45 członek NSDAP, lecz już w 1936 roku oskarżony przez organ SS „Das Schwarze Korps” o bycie oportunistą, pozornym antysemitą, a przede wszystkim katolikiem, i pozbawiony wszystkich funkcji publicznych z wyjątkiem profesury w Berlinie; po wojnie więziony rok przez okupantów amerykańskich oraz pozbawiony prawa nauczania, a mimo to zyskujący stopniowo intelektualny wpływ nie do przecenienia. Zmarł w 1985 roku.

80 lat temu, 14 lipca 1933 roku, urodził się w Monachium Franz Bonaventura Adalbert Maria von Bayern, dziedziczny książę Bawarii, Frankonii i Szwabii (Herzog von Bayern, Franken und in Schwaben), hrabia palatyn reński (Pfalzgraf bei Rhein), od 1996 roku Głowa Domu Wittelsbachów i król z prawa Bawarii Franciszek I, a jako Franciszek II – prawowity król Anglii, Szkocji i Irlandii.

10 lat temu, 14 lipca 2003 roku, zmarł w Cascais k. Lizbony, w wieku 82 lat, Henrique José Barrilaro Fernandes Ruas, znany jako Henrique Barrilaro Ruas (w skrócie: Henrique Ruas), filozof, historyk mediewista, publicysta, profesor Uniwersytetu Lizbońskiego, Instytutu Studiów Społecznych i Korporacyjnych, Uniwersytetu Katolickiego i innych uczelni, 1942-43 dyrektor Akademickiego Centrum Demokracji Chrześcijańskiej, dyrektor Narodowego Centrum Kultury, od 1950 roku jeden z animatorów Ruchu Neointegralistycznego (zwanego też „czwartym pokoleniem” Integralizmu Luzytańskiego), działacz Sprawy Monarchicznej i Monarchistycznej Komisji Wyborczej, 1974-90 współzałożyciel i przywódca Ludowej Partii Monarchistycznej (i deputowany z jej ramienia 1979-83), członek Rady Prywatnej JKW Dom Duarte (Edwarda III).

80 lat temu, 15 lipca 1933 roku, zmarł w Cambridge (Mass.), w wieku 67 lat, Irving Babbitt, filozof, krytyk literacki, filozof kultury, pedagog i tłumacz (z sanskrytu i pali), absolwent i profesor (literatury francuskiej) Harvardu, członek Amerykańskiej Akademii Sztuk i Nauk; inicjator „Nowego Humanizmu” (w istocie klasycznego), przeciwstawionego humanitaryzmowi, krytyk sentymentalnego russoizmu, romantyzmu, indywidualizmu, demokracji, utylitaryzmu i naturalizmu, „ekumeniczny” obrońca religii (osobiście bliski duchowości buddyjskiej), kulturowy konserwatysta (zaprzyjaźniony z konserwatystą pesymistycznym P. E. More’em), który wywarł wielki wpływ na T. S. Eliota.

60 lat temu, 16 lipca 1953 roku, zmarł w Guildford (Surrey), w wieku 82 lat, Hilaire Joseph Pierre René Belloc, znany jako Hilaire Belloc, powieściopisarz, poeta, historyk i biograf, naturalizowany w 1902 Brytyjczyk pochodzenia francuskiego, 1906-10 parlamentarzysta z ramienia Partii Liberalnej, bezkompromisowy katolik, mediewalista, krytyk „państwa niewolniczego” (kapitalizmu i socjalizmu), zaprzyjaźniony z G. K. Chestertonem („Chesterbelloc”) teoretyk i propagator dążącego do upowszechnienia własności i antymonopolistycznego dystrybucjonizmu.

20 lat temu, 16 lipca 1993 roku, zmarł w Rimsting nad Chiemsee (Bawaria), w wieku 85 lat, Hans Georg von Studnitz, dziennikarz i publicysta, potomek śląskiej rodziny szlacheckiej, protestancki konserwatysta, współpracownik starokonserwatywnego „Neuen Preußischen Kreuzzeitung” i „Der Tag”, od 1933 członek NSDAP i korespondent w różnych krajach współpracujący z ministerstwem spraw zagranicznych III Rzeszy, po wojnie współpracownik „Die Zeit” i „Hamburger Anzeigers”, rzecznik prasowy Lufthansy, od 1961 redaktor naczelny „Christ und Welt”.

150 lat temu, 18 lipca 1863 roku, urodził się w Tulonie (Joseph-François-) Frédéric Amouretti, (okcytański) poeta i dziennikarz, uczeń Frédérica Mistrala i członek stowarzyszenia Félibrige powołanego do odnowienia języka prowansalskiego, członek klasycystycznej Szkoły Romańskiej Jeana Moréasa, współpracownik „La Cocarde” Maurice’a Barrésa, regionalista i federalista prowansalski, francuski monarchista, prekursor nacjonalizmu integralnego, najbliższy przyjaciel Charlesa Maurrasa, któremu zaszczepił ideę decentralizacji, współzałożyciel Action Française i redaktor „Revue d’Action française”. Zmarł w 1903 roku.