Jesteś tutaj: Multimedia » Miscellanea » Max Wislicenus (1861-1957). Malarz wrocławskiej secesji — dr Maciej Łagiewski

Max Wislicenus (1861-1957). Malarz wrocławskiej secesji

Muzeum Miejskie Wrocławia

6 marca 2015 roku w Pałacu Królewskim otwarto pierwszą w Polsce retrospektywną wystawę Maxa Wislicenusa (1861–1957). Jest to jedno z najważniejszych wydarzeń artystycznych tego roku: Max Wislicenus, członek słynnej monachijskiej „Secesji”, przez ponad 20 lat związany był z Wrocławiem, gdzie mieszkał i pracował. Do dziś uważany jest za jednego z najciekawszych malarzy działających na Śląsku w pierwszej połowie XX wieku. Jego prace utrzymane w secesyjnej stylistyce (w tym bezcenne gobeliny tkane przez Wandę Bibrowicz) są ozdobą wielu muzeów w Polsce i Europie oraz cieszą się wielkim zainteresowaniem na aukcjach sztuki.

Z dziennikarzami podczas oprowadzania kuratorskiego spotkał się dyrektor Muzeum Miejskiego Wrocławia, pan dr Maciej Łagiewski, który przedstawił zarówno twórczość malarską bohatera wystawy, jak i jego dokonania w zakresie sztuki użytkowej. Zapraszamy do zapoznania się z nagraniami:

Wersja audio

Nagranie wideo

Max Wislicenus (1861-1957). Malarz wrocławskiej secesji — fot. Adrian Nikiel

Max Wislicenus (1861-1957). Malarz wrocławskiej secesji — fot. Adrian Nikiel

Max Wislicenus (1861-1957). Malarz wrocławskiej secesji — fot. Adrian Nikiel

Max Wislicenus (1861-1957). Malarz wrocławskiej secesji — fot. Adrian Nikiel

Max Wislicenus (1861-1957). Malarz wrocławskiej secesji — fot. Adrian Nikiel

zdjęcia: Adrian Nikiel

Max Wislicenus i Else Freudenberg — targi Wrocław, ok. 1900

Max Wislicenus i wanda Bibrowicz — lata 20. XX wieku, Muzeum Śląskie

Max Wislicenus — autoportret, 1905, Muzeum Miejskie Budziszyn

Max Wislicenus — Przy Gimnazjum Świętego Macieja we Wrocławiu, 1914, Muzeum Śląskie Zgorzelec

Max Wislicenus — Nad wodą (prawdopodobnie Wanda Bibrowicz), ok. 1900, Muzeum Miejskie Budziszyn

Materiały Muzeum Miejskiego Wrocławia

PMK Design
© Organizacja Monarchistów Polskich 1989–2024 · Zdjęcie polskich insygniów koronacyjnych pochodzi z serwisu replikiregaliowpl.com.