Nekrologium prawicy w XXI wieku (A.D. 2001)

Jacek Bartyzel

12 I 2001 – Aleksander Bocheński (ur. 1904), publicysta, eseista historyczny i tłumacz, działacz gospodarczy i historyk przemysłu, działacz katolicki.

13 I 2001 – Wojciech Ziembiński (ur. 1925), działacz patriotyczny, piłsudczyk, organizator Mszy za Ojczyznę, współzałożyciel KOR, ROPCiO, Klubów Służby Niepodległości i Stronnictwa Wierności Rzeczypospolitej.

19 I 2001 – Gustave Thibon (ur. 1903), francuski wieśniak, filozof, mistyk, pisarz religijny i poeta, teoretyk korporacjonizmu, rojalista, tradycjonalista katolicki.

3 II 2001 – José Luis Vázquez Dodero, markiz de Maratea (ur. 1909), hiszpański publicysta i krytyk literacki, monarchista i teoretyk nacionalcatolicismo, współpracownik „Acción Española”.

8 II 2001 – Raymond Polin (ur. 1910), francuski filozof i historyk idei, badacz myśli greckiej i liberalizmu klasycznego, członek Akademii Nauk Moralnych i Politycznych.

21 II 2001 – Tadeusz Marian Grabowski (ur. 1915), prawnik i działacz katolicki, kierownik Domu Łódzkiego Archikonfraterni Literackiej, współzałożyciel, wiceprezes i przewodniczący honorowy Klubu Konserwatywnego w Łodzi.

7 V 2001 – Jacques książę de Bourbon Busset (ur. 1912), francuski polityk, dyplomata, pisarz i historyk, potomek Ludwika Świętego, Jana bez Trwogi i Cezarego Borgii, członek Akademii Francuskiej.

16 V 2001 – Paweł Hertz (ur. 1918), poeta, prozaik, eseista, edytor i tłumacz, konserwatysta kulturowy, obrońca „domeny polskiej”.

5 VI 2001 – Pedro Laín Entralgo (ur. 1908), hiszpański lekarz, filozof i pisarz, falangista i teoretyk nacionalsindicalismo, członek Królewskiej Akademii Hiszpańskiej.

29 VI 2001 – Abp Silvio kard. Oddi (ur. 1910), włoski duchowny katolicki, dyplomata watykański, prefekt Kongregacji ds. Duchowieństwa 1979-86, konserwatywny papabile podczas konklawe w 1963 i 1978, przyjaciel FSSPX.

26 VII 2001 – Henry Coston (ur. 1910), francuski dziennikarz, leksykograf i publicysta, nacjonalista, antysemita, działacz antymasoński i prawicowy ekolog.

4 IX 2001 – Pino Tosca (ur. 1946), włoski historyk, badacz średniowiecza i kontrrewolucji, tradycjonalista katolicki.

7 IX 2001 – Ignacio Hernando de Larramendi Montiano (ur. 1921), hiszpański filozof i myśliciel polityczny, teoretyk karlizmu, inicjator Biblioteki Wirtualnej Tradycjonalizmu.

12 X 2001 – Lord Hailsham [Quintin Hogg] (ur. 1907), brytyjski polityk i myśliciel polityczny, lord kanclerz, teoretyk konserwatyzmu.

17 X 2001 – Manuel Valdés Larrañaga, markiz de Avella (ur. 1909), hiszpański polityk i publicysta, współzałożyciel Falangi, przywódca Hiszpańskiego Frontu Narodowego.

18 X 2001 –  O. Arthur Fridolin Utz OP (ur. 1908), szwajcarski teolog, filozof i etyk społeczny, tomista, luminarz katolickiej nauki społecznej, członek Papieskiej Akademii Nauk Społecznych.

21 X 2001 – Jean-François Chiappe (ur. 1931), francuski historyk, badacz kontrrewolucji w Wandei i szuanerii, katolicki tradycjonalista i rojalista.

3 XI 2001 – Mariano Navarro Rubio (ur. 1913), hiszpański prawnik, ekonomista i polityk, członek Opus Dei, frankista, minister finansów, współautor liberalizującego gospodarkę Narodowego Planu Stabilizacyjnego.

15 XI 2001 – Alberto Ullastres Calvo (ur. 1914), hiszpański ekonomista, historyk myśli ekonomicznej i polityk, członek Opus Dei, frankista, minister handlu, współautor liberalizującego gospodarkę Narodowego Planu Stabilizacyjnego.

Opracował: Jacek Bartyzel
Ostatnia aktualizacja: 19 maja 2007

Uwaga!
Niniejsze nekrologium ma charakter i cel dokumentacyjny, a nie apologetyczny. Nie wyraża również osobistych sympatii jego autora, ani jego niezachwianej pewności czy każda z wymienionych postaci faktycznie wypełnia intersubiektywne kryteria prawicowości w sensie politycznym, społecznym, filozoficznym czy religijnym, w szczególności kryteria prawicy par excellence, tj. integralnego konserwatyzmu. Odnotowuje jedynie zgon osobistości, które bez wątpienia odegrały w swoim życiu znaczącą – w wymiarze intelektualnym lub czynnym – rolę, a które były wiązane z którymkolwiek z obiegowych znaczeń słowa prawica, lub dla prawicy były istotnym punktem odniesienia, zwłaszcza jako duchowy bądź moralny autorytet.