Jesteś tutaj: prof. Jacek Bartyzel » Hasła encyklopedyczne i słownikowe » Nekrologia » Nekrologium w 2009 r.
Nekrologium prawicy w XXI wieku (A.D. 2009)
Jacek Bartyzel
|
Richard J. Neuhaus(ur. 1936), amerykański duchowny, teolog i publicysta, luterański pastor nawrócony na katolicyzm i wyświęcony na księdza, neokonserwatysta, założyciel i redaktor First Things. |
Caspar bar. von Schrenck-Notzing(ur. 1927), niemiecki publicysta, potomek rodu bawarskich patrycjuszy, założyciel w 1970 i redaktor flagowego dwumiesięcznika konserwatywnej, „antyoświeceniowej” prawicy Criticón. |
|
Francisco Canals Vidal(ur. 1922), hiszpański (kataloński) filozof i myśliciel polityczny, reprezentant „szkoły tomistycznej z Barcelony”, członek Papieskiej Akademii Rzymskiej św. Tomasza z Akwinu, tradycjonalista (karlista). |
Franciszek Biberstein-Starowieyski(ur. 1930) – artysta-malarz, grafik i scenograf, współtwórca „polskiej szkoły plakatu”, spadkobierca i miłośnik polskiej tradycji ziemiańskiej i sztuki baroku. |
|
Paweł Piotr Wieczorkiewicz(ur. 1948) – historyk i sowietolog, znawca dziejów wojskowości, II wojny światowej oraz ZSSR, antykomunista i autor wielu hipotez naukowych idących pod prąd „politycznej poprawności”. |
Maurice Druon[właśc. Maurice Kessel] (ur. 1918), francuski pisarz i polityk, gaullista i sympatyk rojalizmu, członek i sekretarz Akademii Francuskiej, autor m.in. cyklu Królowie przeklęci. |
|
César Nava Miranda(ur. 1935), meksykański filozof i poeta, współzałożyciel walczącej o Społeczne Królestwo Chrystusa organizacji katolickiej El Yunque [„Kowadło”] oraz Uniwersyteckiego Frontu Antykomunistycznego. |
Manfried Rieder(ur. 1936), niemiecki filozof, psycholog i socjolog, fenomenolog, jeden z głównych teoretyków metapolityki o profilu hermeneutycznym. |
|
Książę Piotr Ludwik(Dom Pedro Luíz) de Orléans Braganza (ur. 1983), czwarty w kolejności sukcesor Tronu Cesarskiego Brazylii, honorowy przewodniczący Brazylijskiej Młodzieży Monarchistycznej, zginął w katastrofie lotniczej. |
Jean-Paul Roux(ur. 1925), francuski historyk, znawca świata tureckiego i mongolskiego oraz sztuki islamskiej, autor m.in. książki Król. Mity i symbole. |
|
Robert Novak(ur. 1931) – amerykański dziennikarz i publicysta paleokonserwatywny, zbliżony do libertarianizmu, konwertyta z judaizmu na katolicyzm, demaskator politycznych skandali, nazywany „Księciem Ciemności”. |
Sławomir Jastrzębiec-Kozłowski(ur. 1927) – biolog (specjalizacja: arachno-entomologia) oraz filozof – mesjanista, znawca filozofii absolutnej J. M. Hoene Wrońskiego. |
|
Ertugrul Osman V(ur. 1912) – od 1994 turecki sułtan de iure, 43. głowa Domu Osmańskiego, panującego w Imperium Ottomańskim od 1281 do 1923 roku. |
Pierre Chaunu(ur. 1923), francuski historyk, znawca historii Kościoła, reformacji, Hiszpanii, odkryć geograficznych i cywilizacji, protestant, krytyk rewolucji i członek legitymistycznego Instytutu Domu Burbońskiego. |
|
Francesco Gentile(ur. 1936) – włoski filozof prawa, syn filozofa Marino Gentilego, jusnaturalista ze szkoły padewskiej, polemizujący z „geometrią legalistyczną” pozytywizmu i formalizmu, związany z Sojuszem Narodowym. |
Ostatnia aktualizacja: 5 grudnia 2009 r.
Niniejsze nekrologium ma charakter i cel dokumentacyjny, a nie apologetyczny. Nie wyraża również osobistych sympatii jego autora, ani jego niezachwianej pewności czy każda z wymienionych postaci faktycznie wypełnia intersubiektywne kryteria prawicowości w sensie politycznym, społecznym, filozoficznym czy religijnym, w szczególności kryteria prawicy par excellence, tj. integralnego konserwatyzmu. Odnotowuje jedynie zgon osobistości, które bez wątpienia odegrały w swoim życiu znaczącą – w wymiarze intelektualnym lub czynnym – rolę, a które były wiązane z którymkolwiek z obiegowych znaczeń słowa prawica, lub dla prawicy były istotnym punktem odniesienia, zwłaszcza jako duchowy bądź moralny autorytet.
