Nekrologium prawicy w XXI wieku (A.D. 2012)

Jacek Bartyzel

5 I 2012 – Płk François-Marie Algoud [pseudonim Désiré Dutonnerre] (ur. 1920), francuski publicysta; narodowy rojalista i tradycjonalistyczny katolik; działacz Camelots du Roi i Action Française; uczeń i spadkobierca Ch. Maurrasa.

15 I 2012 – Manuel Fraga Iribarne (ur. 1922), hiszpański prawnik, politolog i polityk; minister informacji i turystyki w rządzie gen. Franco; założyciel Sojuszu Ludowego, 1989-2005 prezydent Galisji; konserwatysta i monarchista liberalny.

27 I 2012 – Jacek Kwieciński (ur. 1946), dziennikarz i publicysta; syn płk. Wincentego Kwiecińskiego, prezesa WiN; niepodległościowiec i antykomunista; redaktor „Gazety Polskiej” i współpracownik „Nowego Państwa”.

4 II 2012 – Istvan Csurka (ur. 1934), węgierski dramaturg, prozaik, scenarzysta, publicysta i polityk; nacjonalista, uczestnik powstania 1956; współzałożyciel (1987) MDF, założyciel (1993) Węgierskiej Partii Sprawiedliwości i Życia (MIEP).

19 II 2012 – Fausto Gianfranceschi (ur. 1928), włoski myśliciel, powieściopisarz i dziennikarz, przewodniczący młodzieżówki MSI Młode Włochy (Giovane Italia), od 1965 koordynator „wojny rewolucyjnej” z komunizmem, katolicki evolianista.

20 II 2012 – Imanuel Geiss (ur. 1931), niemiecki historyk, badacz imperializmu, nacjonalizmu i eurazjatyzmu, konserwatysta i monarchista, działacz Towarzystwa Niemiecko-Polskiego.

2 III 2012 – Norman St John-Stevas, bar. St John of Fawsley (ur. 1929), brytyjski polityk i myśliciel konserwatywny, minister stanu i lider parlamentarny większości, rzymski katolik, patron Stowarzyszenia Króla Karola Męczennika.

29 III 2012 – Jonathan Bowden (ur. 1962), brytyjski aktywista i myśliciel prawicowy, rewolucyjny konserwatysta, działacz Klubu Poniedziałkowego CP, a następnie Partii Wolności i Brytyjskiej Partii Narodowej.

9 IV 2012 – François Brigneau [właśc. Emmanuel Allot, używał także pseudonimów: Julien Guernec, Mathilde Cruz i Caroline Jones] (ur. 1919), francuski dziennikarz, pisarz, wydawca i działacz prawicy nacjonalistycznej.

29 IV 2012 – Wiesław Marian Chrzanowski (ur. 1923), prawnik i polityk katolicko-narodowy; działacz SN i MW, żołnierz NOW i AK, więzień komunistyczny, założyciel i Prezes ZChN, minister sprawiedliwości i marszałek Sejmu RP.

4 VI 2012 – Antonio Rius Facius (ur. 1918), meksykański historyk, poeta i publicysta; tradycjonalista katolicki – najpierw zwolennik abpa M. Lefebvre’a, a następnie sedewakantysta, znawca dziejów cristiady.

1 VII 2012 – Joseph Cropsey (ur. 1919), amerykański filozof polityki, uczeń Leo Straussa i współredaktor Historii filozofii politycznej, kontynuator klasycznego racjonalizmu politycznego.

23 VII 2012 – Maria Emanuel I (ur. 1926) – Głowa Domu Wettynów, książę Saksonii i margrabia Miśni, współtwórca i głowa (Ordensherr) Zakonu Świętego Henryka, kawaler maltański i rycerz Zakonu Złotego Runa; od 1968 k.z.p. Saksonii.

4 IX 2012 – Rubén Calderón Bouchet (ur. 1918) – argentyński historyk cywilizacji i filozof polityki, tomista, tradycjonalista, karlistowski legitymista i obrońca hispanidad, zwany „patriarchą tradycjonalizmu argentyńskiego”.

7 IX 2012 – O. James A. Sadowsky SI (ur. 1923), amerykański jezuita, filozof i myśliciel społeczny, wykładowca Fordham University, obrońca własności prywatnej i katolicki libertarianin.

8 IX 2012 – Ronald Hamowy (ur. 1937), żydowsko-kanadyjski (urodzony w Szanghaju) filozof społeczny, ekonomista i historyk; libertarianin i przedstawiciel Szkoły Austriackiej, wydawca Encyklopedii Libertarianizmu.

30 IX 2012 – Jean Hani (ur. 1917), francuski filolog klasyczny, historyk religii i hermeneuta, profesor uniwersytetu w Amiens; znawca symbolizmu, zwłaszcza symboliki świątyni chrześcijańskiej, tradycjonalista integralny.

2 X 2012 – Maria Krystyna Habsburg-Lotaryńska, księżniczka von Altenburg (ur. 1923) – córka arcyks. Karola Olbrachta Habsburga z Żywca, dama zakonu maltańskiego, honorowa obywatelka Żywca, dama Orderu Odrodzenia Polski.

6 X 2012 – Albert II (ur. 1934) – Głowa Domu Wettynów, książę (Herzog) Saksonii i margrabia (Markgraf) Miśni, członek honorowy Konfederacji Spiskiej; od 23 VII 2012 k.z.p. Saksonii.

14 X 2012 – Janusz Krasiński (ur. 1928) – prozaik, dramaturg i reportażysta; żołnierz Szarych Szeregów, NSZ i AK; więzień hitlerowski i komunistyczny; prezes honorowy Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.

24 X 2012 – Olivier Lefèvre d’Ormesson (ur. 1918), francuski polityk katolicki i narodowy, działacz Centrum Krajowego Niezależnych i Chłopów, następnie Frontu Narodowego, a pod koniec życia rojalistycznej Restauracji Narodowej; eurodeputowany, suwerenista.

2 XI 2012 – Pino [właśc. Giuseppe Umberto] Rauti (ur. 1926) – włoski publicysta i polityk; nacjonalista i evolianista, działacz neofaszystowskiego MSI, Nowego Ładu i ruchu Trójkolorowy Płomień, deputowany MSI – Prawica Narodowa.

19 XI 2012 – ks. Luigi Villa (ur. 1918) – włoski teolog i publicysta katolicki, były sekretarz Alfreda kard. Ottavianiego, założyciel (1971) i wydawca czasopisma „Chiesa Viva”, demaskator infiltracji masońskiej w Kościele.

21 XI 2012 – Bogdan Herbut-Kozieł (ur. 1963) – publicysta i tłumacz, współpracownik „Stańczyka” i „Szczerbca”, propagator idei tradycjonalizmu integralnego, rumuńskiego legionaryzmu i prawicy narodowo-radykalnej.

29 XII 2012 – Abp Ignacy Marcin Tokarczuk (ur. 1918) – duszpasterz i dr filozofii; biskup diecezjalny przemyski 1966-1993 (od 1992 arcybiskup metropolita), niezłomny obrońca Kościoła i narodu; kawaler Orderu Orła Białego.

29 XII 2012 – The Rt Hon. William Rees-Mogg, bar. Rees-Mogg (ur. 1928), brytyjski dziennikarz i publicysta konserwatywny, wydawca The Times (1967-81), tradycjonalistyczny rzymski katolik.

Opracował: Jacek Bartyzel

Ostatnia aktualizacja: 7 czerwca 2019

Uwaga!

Niniejsze nekrologium ma charakter i cel dokumentacyjny, a nie apologetyczny. Nie wyraża również osobistych sympatii jego autora, ani jego niezachwianej pewności czy każda z wymienionych postaci faktycznie wypełnia intersubiektywne kryteria prawicowości w sensie politycznym, społecznym, filozoficznym czy religijnym, w szczególności kryteria prawicy par excellence, tj. integralnego konserwatyzmu. Odnotowuje jedynie zgon osobistości, które bez wątpienia odegrały w swoim życiu znaczącą – w wymiarze intelektualnym lub czynnym – rolę, a które były wiązane z którymkolwiek z obiegowych znaczeń słowa prawica, lub dla prawicy były istotnym punktem odniesienia, zwłaszcza jako duchowy bądź moralny autorytet.