Nekrologium prawicy w XXI wieku (A.D. 2015)

Jacek Bartyzel

31 III 2015 – Enrique Zuleta Álvarez (ur. 1923), argentyński historyk, politolog i myśliciel polityczny, profesor Uniwersytetu Narodowego w Mendozie, członek Narodowej Akademii Historii, nacjonalista katolicki.

1 V 2015 – o. Tadeusz Ślipko SJ (ur. 1918), filozof, specjalizujący się w zagadnieniach etycznych, zarówno etyki ogólnej, jak szczegółowej, eudajmonologii, aksjologii i deontologii; tomista; obrońca tradycyjnej filozofii i teologii moralnej na temat kary śmierci.

9 V 2015 – Odo Marquard (ur. 1928), niemiecki filozof i eseista, prezes Niemieckiego Towarzystwa Filozoficznego, sceptyczny ironista pochwalający pluralistyczny „politeizm” w filozofii, krytyk Szkoły Frankfurckiej, zaliczany do grona liberalnych konserwatystów.

11 VII 2015 – Abp Giacomo kard. Biffi (ur. 1928), duchowny katolicki, doktor Św. Teologii, ordynariusz archidiecezji bolońskiej 1984-2003; ostrzegał przed Antychrystem, przedstawiającym się jako filantrop, ekumenista, wegetarianin, ekolog i pacyfista.

5 X 2015 – JKW Karol Burbon Sycylijski, książę Kalabrii, hr. Caserty (Carlo di Borbone Due Sicilie, duca di Calabria, conte di Caserta), od 1964 król z prawa Obojga Sycylii Karol I (ur. 1938).

6 X 2015 – Juan Vicente Ugarte del Pino (ur. 1923), peruwiański prawnik i historyk, profesor Uniwersytetu Narodowego Św. Marka w Limie, tradycjonalista (karlista), kawaler Orderu Wygnanej Prawowitości.

4 XI 2015 – René Girard (ur. 1923), francuski literaturoznawca i antropolog filozoficzny, nawrócony na katolicyzm obrońca społeczeństwa chrześcijańskiego; odkrywca mechanizmów poszukiwania „kozła ofiarnego” i pożądania mimetycznego; członek Akademii Francuskiej.

19 XI 2015 – Ricardo de la Cierva y Hoces (ur. 1926), hiszpański historyk i polityk; profesor Uniwersytetu Complutense w Madrycie, minister kultury w rządzie A. Suareza; obrońca frankizmu, przeciwnik masonerii, „teologii” wyzwolenia i Opus Dei

Opracował: Jacek Bartyzel

Ostatnia aktualizacja: 20 listopada 2015

Uwaga!

Niniejsze nekrologium ma charakter i cel dokumentacyjny, a nie apologetyczny. Nie wyraża również osobistych sympatii jego autora, ani jego niezachwianej pewności czy każda z wymienionych postaci faktycznie wypełnia intersubiektywne kryteria prawicowości w sensie politycznym, społecznym, filozoficznym czy religijnym, w  kryteria prawicy par excellence, tj. integralnego konserwatyzmu. Odnotowuje jedynie zgon osobistości, które bez wątpienia odegrały w swoim życiu znaczącą – w wymiarze intelektualnym lub czynnym – rolę, a które były wiązane z którymkolwiek z obiegowych znaczeń słowa prawica, lub dla prawicy były istotnym punktem odniesienia, zwłaszcza jako duchowy bądź moralny autorytet.