List z okazji trzydziestej drugiej rocznicy powołania OMP

Jacek Bartyzel

WP Prezes OMP Adrian Nikiel,

Drodzy Przyjaciele z Organizacji Monarchistów Polskich,

Proszę przyjąć moje najserdeczniejsze pozdrowienia i gratulacje z okazji 32. rocznicy utworzenia Organizacji Monarchistów Polskich.

Chciałbym bardzo, aby moje słowa były także dla Was słowami otuchy i wsparcia w tym ciężkim dla katolików i legitymistów czasie. Nie ulega bowiem wątpliwości, że zło szerzy się w świecie w zatrważającym tempie. Społeczeństwa i narody z europejskiego, łacińskiego kręgu cywilizacyjnego, z którym złączył nas przed tysiącleciem chrzest naszego pierwszego historycznego władcy, będące ongiś ostoją tego, co św. Augustyn nazywał civitas terrena spiritualisata, czyli państwem ziemskim przesyconym duchowością, zdolnym do budowania civitas Dei i współpracującym z nim, są dziś już niemal całkowicie zdechrystianizowane i pogrążające się coraz bardziej w moralnym bagnie, uznanym za normę przyzwoitości i „ucywilizowania”. Nasza ojczyzna po trzydziestu ponad latach od deklarowanego odzyskania suwerenności i wolności też posuwa się na tej drodze w coraz większym tempie, czemu sprzyja także ogrom deprawacji „posoborowego” kleru. Wydaje się, że najmłodsze pokolenie Polaków daje się unosić tej żerującej na ujawnianych – czasem celowo wyolbrzymianych zresztą – przypadkach deprawacji antychrześcijańskiej fali. W ubiegłym i obecnym roku byliśmy i jesteśmy świadkami publicznych manifestacji wręcz niewyobrażalnego ongiś zdziczenia i wulgarnego chamstwa grup lewacko-sodomicko-proaborcyjno-feministycznych, których nienawiść i agresja kierowały się wprost wobec miejsc kultu Bożego. „Poprawność polityczna” i pseudonauka typu „gender” coraz bardziej terroryzują polskie uniwersytety, opanowane w dużej części przez wrogie prawu naturalnemu środowiska lewackie. Drugi rok już także reżimy totalitarno-demokratyczne pod pozorem walki z epidemią i troski o nasze bezpieczeństwo coraz bardziej ograniczają naszą wolność osobistą i społeczną, zamieniając społeczeństwa w poddaną „sanitarnej” tyranii masę niewolników. Jako wyznawców Chrystusa szczególnym bólem napawa nas fakt, że aktualny okupant Stolicy Piotrowej już bez osłonek wydał wojnę tradycyjnej, autentycznie katolickiej liturgii Mszy św., spychając ją do marginalnego „getta”, aby tam umarła.

Nie wolno nam jednak tracić ducha i poddawać się fatalistycznemu „przeznaczeniu”, musimy starać się wyjść ze stanu defensywy i próbować przejść do ideowej i politycznej ofensywy. Naszym obowiązkiem jest szukać rozwiązań, które tchną nowego, zdobywczego ducha w naszą obecność w świecie i akcję. Takim otwarciem nowego pola działania może być zbliżająca się rocznica tysiąclecia Królestwa Polskiego, inaugurowanego dwiema koronacjami w tym samym, 1025, roku dwóch naszych pierwszych królów: Bolesława I Chrobrego i – po jego śmierci – Mieszka II. Majestat i chwała panowania pierwszego z nich oraz ogłada umysłowa drugiego, mniej szczęśliwego politycznie (choć wcale nie „gnuśnego”, jak ongiś fałszywie mniemano), są znakomitą okazją do tego, aby unaocznić tę niezbitą prawdę, że Polska stawała się mocarstwem oraz uczestnikiem wielkiej rodziny narodów chrześcijańskiej Europy (Res Publica Christiana) wtedy, kiedy była monarchią, podupadała zaś wówczas, kiedy koronę traciła. Winniśmy przeto dobrze przemyśleć nie tylko to, jak uczcić tę chwalebną rocznicę, ale również jaką akcję rozwinąć, aby program restauracji Królestwa Polskiego jako katolickiej i prawowitej monarchii uczynić atrakcyjnym i pożądanym – a przede wszystkim możliwym – dla rzesz naszych rodaków. Takie widziałbym zadanie na najbliższe lata dla forpoczty tradycjonalizmu polskiego, jaką są członkowie Organizacji Monarchistów Polskich.

Niech Bóg błogosławi Wam w tym dziele.

Dan w Toruniu, w dzień wspomnienia św. Gertrudy Wielkiej, Dziewicy.

Prof. dr hab. Jacek Bartyzel

Członek honorowy Organizacji Monarchistów Polskich