Jesteś tutaj: prof. Jacek Bartyzel » Hasła encyklopedyczne i słownikowe » Słownik Prawicy Współczesnej » Adelino (Manuel Lopes) Amaro DA COSTA

Adelino (Manuel Lopes) Amaro DA COSTA

Jacek Bartyzel

Portugalski polityk chrześcijańsko-demokratyczny. Urodził się w 1943 roku w Lizbonie. W 1966 roku ukończył Wyższy Instytut Techniczny w Lizbonie, po czym rozpoczął pracę w ministerstwie edukacji jako dyrektor wydziału studiów i planowania, którym był do upadku autorytarnego Nowego Państwa wskutek wojskowo-lewicowego przewrotu 25 kwietnia 1974 roku. Należał również do Opus Dei.

W 1975 roku, wespół z Diogo Freitasem do Amaralem, założył chadecką partię Centrum Demokratyczno-Społeczne (Centro Democrático-Social), która – obok (faktycznie liberalnej) Partii Społeczno-Demokratycznej – stała się główną siłą oporu wobec prób narzucenia Portugalii komunizmu, podejmowanych zarówno przez kierowaną z Moskwy Partię Komunistyczną, ugrupowania promaoistowskie, procastrowskie bądź trockistowskie, jak radykałów z Ruchu Sił Zbrojnych.

Jako deputowany do Konstytuanty, 7 stycznia 1976 roku, w imieniu opozycji wobec wojskowego Rządu Tymczasowego admirała José Pinheiro de Azevedo, wygłosił jedno z najsłynniejszych przemówień w historii parlamentaryzmu portugalskiego, wypunktowując w nim akty bezprawia reżimu rewolucyjnego: mordowanie przeciwników politycznych, wywłaszczenia i nacjonalizacje, próby kolektywizacji rolnictwa i zniesienia gospodarki rynkowej, likwidowanie bądź terroryzowanie przez „brygady robotnicze” opozycyjnych mediów. Walczył też o pozostanie Portugalii w NATO.

W 1979 roku był współorganizatorem koalicji centroprawicowej pod nazwą Sojusz Demokratyczny (Aliança Democrática), do której prócz CDS i PSD weszła Ludowa Partia Monarchistyczna. Po jej zwycięstwie w wyborach 2 grudnia 1979 i utworzeniu przez nią 3 stycznia 1980 rządu z przywódcą PSD, generałem Francisco de Sá Carneiro, jako premierem, Amaro da Costa został (pierwszym cywilnym) ministrem obrony.

Na trzy dni przed terminem wyborów prezydenckich, 4 grudnia 1980, premier, Amaro da Costa i jego żona oraz dwaj urzędnicy i dwaj piloci zginęli w katastrofie lotniczej nad lizbońską dzielnicą Camarate. Kilka śledztw, prowadzonych równolegle przez organy policyjne, sądowe i parlamentarne, nie zdołało wprawdzie potwierdzić podejrzeń o celowym spowodowaniu tego wypadku, jednak dyskusja na ten temat powróciła ponownie w 2000 roku, po nakręceniu opartego o tę tezę filmu Luísa Filipe Rochy Camarate.

Pośmiertnie, w 1987 roku, Amaro da Costa otrzymał Medal Roberta Schumana, przyznawany corocznie przez Europejską Partię Ludową.

Demokracja nie daje się pogodzić z teorią kozła ofiarnego ani z permanentnym agitowaniem za urojeniami. […] Potwora, którym jest niepewność jutra rodzin, nie można egzorcyzmować przywidzeniami. Eliminuje się go korektą praktyki politycznej.

PMK Design
© Organizacja Monarchistów Polskich 1989–2024 · Zdjęcie polskich insygniów koronacyjnych pochodzi z serwisu replikiregaliowpl.com.