Jesteś tutaj: prof. Jacek Bartyzel » Hasła encyklopedyczne i słownikowe » Słownik Prawicy Współczesnej » Alejandro Antonio CHAFUEN RISMONDO

Alejandro Antonio CHAFUEN RISMONDO

Jacek Bartyzel

Argentyński historyk i teoretyk myśli ekonomicznej i prawnej. Urodził się w 1954 roku w Buenos Aires. W 1978 roku ukończył Argentyński Uniwersytet Katolicki. Studiował też w Grove City College w Pensylwanii i w Toledo, a doktorat, pisany pod kierunkiem libertarianina Hansa Sennholza, uzyskał w 1984 w International College w Los Angeles, gdzie obecnie wykłada ekonomię polityczną. Był także wykładowcą kilku uczelni w Argentynie, Gwatemali i USA. Członek licznych towarzystw, w tym Mont Pelerin Society, członek-założyciel (1992) The Acton Institute for the Study of Religion and Liberty oraz – od 1991 roku – prezes The Atlas Economic Research Foundation w Wirginii. Stały edytorialista The Wall Street Journal oraz La Nación i El Cronista Comercial, wychodzących w Buenos Aires. Ożeniony z Amerykanką, ma obywatelstwo amerykańskie.

Jego książka: Chrześcijanie za wolnością. Ekonomia późnoscholastyczna miała wydanie angielskie (1986), hiszpańskie (1991), włoskie (1999) i polskie (2002). Opublikował ponadto: Efekt podatku od zysku w inwestycjach kapitałowych (1983), Wiara i wolność. Myśl ekonomiczna późnych scholastyków (2003; wyd. polskie: 2007), a jako współautor: Chrześcijaństwo i wolność (1984), Moralność i ekonomia, wolność i społeczeństwo (1984), Sprawiedliwość rozdzielcza w późnej scholastyce (1988), Kościół i walka Latynoamerykanów o wolności ekonomiczne (1990) oraz – z Chilijczykiem Eugenio Guzmánem – Państwo i korupcja (1977) i Wolność ekonomiczna a korupcja (2000).

Spośród licznych – zwłaszcza anglosaskich – obrońców wolnej przedsiębiorczości Chafuena wyróżnia poszukiwanie i akcentowanie najstarszych źródeł kapitalizmu nie w etyce społecznej kalwinizmu, lecz w myśli katolickiej, zarówno dojrzałego średniowiecza, jak – w szczególności – tzw. późnej scholastyki, uprawianej w XVI- i XVII-wiecznej Hiszpanii przez słynną „szkołę z Salamanki”. W świetle jego ustaleń okazuje się, że hiszpańscy scholastycy, zarówno dominikanie (Francisco de Vitoria, Domingo de Soto, Martín de Azpilcueta, Domingo de Báñez, Tomás de Mercado) i augustianie (Miguel Solon, Pedro de Aragon, Juan de Medina), jak jezuici (Luis de Molina, Juan de Mariana, Francisco Suárez, Antonio de Escobar y Mendoza, Pedro Fernández Navarette, Juan kard. de Lugo) ustanowili – na długo przez klasykami liberalizmu – zasady uważane powszechnie za typowo kapitalistyczne, a źródłowo liberalne. Dotyczy to takich kwestii, jak obrona własności prywatnej (przy uznaniu jej potępiania za herezję), teoria pieniądza, wartości i ceny (w tym uznania za „cenę sprawiedliwą” zbliżoną do rynkowej), finanse publiczne (z potępieniem fiskalizmu), wreszcie pochwała wolnego handlu jako działalności sprzyjającej dobrobytowi, pokojowi i dobru wspólnemu, a więc zasadniczo zgodnej z planami Bożej Opatrzności.

Własność prywatna jest zakorzeniona w ludzkiej wolności, opartej na naturze ludzkiej, która, podobnie jak każda inna natura, jest stworzona przez Boga. […] Wielu ludzi próbuje obecnie podkopać jej korzenie. Potrzeba będzie nowej fali myśli scholastycznej, aby ją uratować oraz, aby dzieje cywilizacji powróciły do swojej naturalnej płodności.

PMK Design
© Organizacja Monarchistów Polskich 1989–2024 · Zdjęcie polskich insygniów koronacyjnych pochodzi z serwisu replikiregaliowpl.com.