„COMMENTARY”

Jacek Bartyzel

Nowojorski miesięcznik, wydawany przez Amerykański Komitet Żydowski (American Jewish Committee). Założony w 1940 roku przez Eliotta E. Cohena, którego następcą, po jego śmierci w 1960 roku, został Norman Podhoretz (ur. 1930).

Przez trzy dekady na łamach Commentary wyrażane były – powszechnie panujące pośród zlaicyzowanych amerykańskich Żydów, a zwłaszcza w kręgach intelektualnych i artystycznych – poglądy w obiegowo amerykańskim sensie tego słowa liberalne, czyli lewicowe, a często wręcz trockistowskie. W polityce bieżącej do 1972 roku redaktorzy pisma popierali kandydatów reprezentujących najbardziej wysunięte na lewo skrzydło Partii Demokratycznej.

Stopniowe przechodzenie na prawo dokonywało się pod wpływem dwóch czynników: negatywnej oceny kontrkulturowej rewolucji obyczajowej i kulturalnej lat 60. oraz poczucia zagrożenia wolnego świata ze strony ZSSR, wzmacnianego przekonaniem o immanentnie antysemickiej naturze reżimu sowieckiego. Promotorem tej ewolucji był – obok Irvinga Kristola – przede wszystkim redaktor Commentary Podhoretz, który wyartykułował jej sens i cel w książce Wychodząc z szeregu (1979). Samookreśleniem ideowym tej grupy stał się termin „neokonserwatyzm”, który oznaczał afirmację liberalnej demokracji, kapitalizmu i tzw. wartości amerykańskich, a polemicznie – antykomunizm, antysowietyzm oraz krytykę permisywizmu moralno-obyczajowego i przerostów „państwa opiekuńczego”. Większość współpracowników Commentary (jak żona Podhoretza Midge Decter, Jeane Kirkpatrick czy Bill Bennett) przeszła także do Partii Republikańskiej, współtworząc koalicję, która w 1980 roku wyniosła do władzy Ronalda Reagana, a następnie eliminując z establishmentu osobistości (jak Pat Buchanan czy Joe Sobran) wskazywane przez nich jako reakcjoniści i antysemici.

W 1990 roku redagowanie Commentary przejął Neal Kozodoy. Aktualną ekipę współpracowników pisma tworzą w dużej mierze potomkowie pierwszego pokolenia „neokonserwatystów”, jak syn Normana John Podhoretz i jego zięć Elliot Abrams. To samo środowisko stanowi również jeden z najważniejszych segmentów administracji prezydenta George W. Busha Jr. Formułuje ono poglądy charakterystyczne dla „partii wojny” (z „terroryzmem”), eksponując przy tym tezę o identyczności interesów Stanów Zjednoczonych i Izraela oraz zdecydowane poparcie dla polityki premiera Ariela Szarona.

Czym jest neokonserwatyzm? Jesteśmy konserwatystami, przyjmującymi […] te idee, które paleokonserwatyści określają mianem burżuazyjnego liberalizmu, kapitalizmu. My wierzymy w ten system, w jego uniwersalne wartości. Chcielibyśmy upowszechnić go na całym świecie. Wierzymy w to, że kapitalizm można „eksportować”. (Norman Podhoretz)

PMK Design
© Organizacja Monarchistów Polskich 1989–2024 · Zdjęcie polskich insygniów koronacyjnych pochodzi z serwisu replikiregaliowpl.com.