Ignacio AGUSTÍ

Jacek Bartyzel

Właściwie: Ignasi Agustí Peypoch. Hiszpański pisarz i publicysta. Katalończyk, urodził się w 1913 roku w Llissà de Vall. Po uzyskaniu licencjatu z prawa debiutował jako autor wierszy i artykułów pisanych w języku katalońskim. Od 1936 roku tworzył już wyłącznie w języku hiszpańskim (kastylijskim). Został redaktorem – wydawanego przez narodowo-syndykalistyczną Falangę – tygodnika Destino („Przeznaczenie”) i zaczął pisać realistyczno-obyczajową sagę powieściową Popiół stał się drzewem. W jej pięciu tomach (Mariona Rebull, 1944; Wdowiec Rius, 1945; Dezyderiusz, 1957; 19 Lipca, 1965; Wojna domowa, 1972), na kanwie losów trzech pokoleń zamożnego rodu Rius, skoligaconego z fabrykancką rodziną Rebull, przedstawił społeczną historię Barcelony od końca XIX wieku, poprzez wydarzenia „Tragicznego Tygodnia” (Semana Tràgica), czyli anarchistycznej rebelii z lipca 1909 roku, następnie gospodarczego i kulturalnego rozkwitu miasta w latach 20., aż do wojny domowej 1936-39. W dwu ostatnich częściach prawie wszyscy pierwszoplanowi bohaterowie powieści, na czele z najmłodszą latoroślą rodu, Carlosem Rius, mimo wszelkich różnic, jednoczą się pod sztandarem katolicyzmu i przyłączają do powstania przeciwko rządom Frontu Ludowego, aby nie dopuścić do triumfu „nienawiści, bezprawia, bandytyzmu, morderców”.

Agustí jest również autorem eseju Jeden wiek Katalonii (1940), powieści Bruzda (1942) i wydanego pośmiertnie tomu wspomnień Zarobkując gadaniem (1974). W 1965 roku otrzymał najwyższe hiszpańskie wyróżnienie literackie – Nagrodę Cervantesa. Zmarł w Barcelonie w 1974 roku.

Agustí – katolik i konserwatysta – był jednym z niewielu intelektualistów katalońskich, którzy w hiszpańskiej wojnie domowej opowiedzieli się zdecydowanie po stronie obozu frankistowskiego. Nawiązywał tym samym raczej do postawy większości Katalończyków w wieku XIX, kiedy region ten był jednym z bastionów tradycjonalistycznego karlizmu, a regionalizm kataloński nie przejawiał tendencji separatystycznych. Zwolennikiem gen. Franco pozostawał także przez cały czas istnienia państwa autorytarnego, w którego establishmencie kulturalnym odgrywał znaczącą rolę.

Hiszpania i Religia mieszkają w naszych uczuciach, a raczej Hiszpania i Chrystus.

PMK Design
© Organizacja Monarchistów Polskich 1989–2024 · Zdjęcie polskich insygniów koronacyjnych pochodzi z serwisu replikiregaliowpl.com.