Jean-Louis DEBRÉ

Jacek Bartyzel

Francuski polityk i publicysta. Syn Michela Debré – najbliższego współpracownika generała Charlesa de Gaulle`a od 1944 roku, twórcy konstytucji „monarchii republikańskiej” oraz pierwszego premiera V Republiki. Urodził się w 1944 roku w Tuluzie. Ukończył Instytut Studiów Politycznych, Szkołę Narodową Administracji oraz prawo na Sorbonie, gdzie był przez trzy lata (1972-1975) asystentem i uzyskał doktorat.

Karierę polityczną rozpoczął w 1973 roku jako radca w gabinecie politycznym Jacquesa Chiraca. Następnie pracował kolejno w: ministerstwie rolnictwa, departamencie rozwoju w ministerstwie spraw wewnętrznych, gabinecie politycznym premiera Chiraca (1974-1976), ministerstwie sprawiedliwości i ministerstwie finansów, a po 1979 w wyższym sądownictwie. Od 1986 do 1995 był deputowanym do Zgromadzenia Narodowego z prestiżowego 1. okręgu w Paryżu, od 1993 również zastępcą sekretarza generalnego neogaullistowskiego RPR, a w 1995 także wicemerem Paryża. W latach 1995-1997 był ministrem spraw wewnętrznych. Od czerwca 2002 roku jest przewodniczącym Zgromadzenia Narodowego oraz szefem większości centroprawicowej.

Opublikował książki: Idee konstytucyjne generała de Gaulle`a (1974), Konstytucja V Republiki (1974), Władza polityczna (1977), Gaullizm (1978), Sprawiedliwość XIX wieku (1981), Republiki adwokatów (1984).

Nie tylko osobista kariera polityczna Debré`go, ale i jego image ideowy jest wiernym cieniem jego protektora i patrona – prezydenta Chiraca. Obaj reprezentują formację neogaullistowską, która jakkolwiek określiła się w latach 70. jako konserwatywna, odeszła daleko od „pewnej idei Francji”, a przede wszystkim od pełnej niezawisłości zewnętrznej od struktur ponadpaństwowych. Konserwatyzm ten sprowadza się do zapewnień o potrzebie zachowania konstytucji V Republiki oraz ostrożnych postulatów dotyczących decentralizacji i dezetatyzacji gospodarki (lecz przy zachowaniu „sprawiedliwości społecznej”), jeszcze bardziej połowicznie realizowanych. Na całej linii Debré kapituluje również przed „wartościami republikańskimi” w sferze ideologicznej, wypowiadając się zarówno przeciwko umieszczeniu odwołania do chrześcijaństwa w konstytucji europejskiej (chociaż, tak samo jak Chirac i V. Giscard d`Estaing, zaznacza, że jest katolikiem), jak za ustawą o zakazie noszenia „ostentacyjnych” symboli religijnych w szkole publicznej.

Trzeba, aby państwo zrozumiało swoją istotną misję i na tej misji się skoncentrowało. Owszem, ja wierzę w państwo. Tak, jestem zwolennikiem wzmocnienia państwa, ale umocnienia go we właściwej mu misji, a nie przez wypełnianie funkcji, do których ono się nie nadaje, albo które do niego koniecznie nie należą.