Lawrence DENNIS

Jacek Bartyzel

Amerykański myśliciel polityczny, ekonomista i dyplomata. Urodził się w 1893 roku w Atlancie (Georgia), jako syn wpływowego prawnika i jego służącej Mulatki. Ukończył prestiżową Phillips Exeter Academy oraz Harvard. Podczas I wojny światowej dowodził kompanią żandarmerii we Francji. Służbę w dyplomacji rozpoczął w 1920 roku jako asystent ambasadora na Haiti. Następnie był charge d`affaires w Rumunii i wreszcie w Nikaragui, gdzie w 1926 roku stał się świadkiem i przymusowym uczestnikiem interwencji armii amerykańskiej w obronie interesów United Fruit Company. Zdegustowany tym zdarzeniem, wystąpił z dyplomacji i z premedytacją podjął pracę w żydowskim banku Seligmana, aby „od wewnątrz” przestudiować „dyplomację dolarową”.

Narastającej niechęci do kapitalizmu i demokracji dał publicznie wyraz w swojej pierwszej książce: Czy kapitalizm jest skazany? (1930). Pomimo opowiedzenia się za interwencjonizmem (przede wszystkim w obronie rolnictwa) i protekcjonizmem, od początku zwalczał niemniej gwałtownie New Deal prezydenta F.D. Roosevelta, jako że był jednocześnie antyetatystą. W swojej kolejnej książce: Nadejście faszyzmu amerykańskiego (1936) opowiedział się za wykorzystaniem wzorców włoskiego syndykalizmu faszystowskiego, w czym upatrywał szansę złamania potęgi finansowo-politycznej oligarchii, tworzącej „kompleks przemysłowo-wojskowy”.

Postrzegając (Dynamika wojny i rewolucji, 1940) w II wojnie światowej rywalizację dwóch bloków ideologiczno-gospodarczych: demokratyczno-plutokratycznego (kraje anglosaskie) i socjalistyczno-rewolucyjnego (faszystowskie Włochy, nazistowskie Niemcy i komunistyczna Rosja), stał się czołowym orędownikiem izolacjonizmu, tj. nieprzystępowania Stanów Zjednoczonych do wojny. Zaangażował się w obronę wszystkich prewencyjnie uwięzionych, na mocy sprzecznego z Pierwszą Poprawką do Konstytucji Smith Act, amerykańskich przeciwników wojny, bez względu na to, czy byli oni chrześcijanami, trockistami czy nazistami (jak przywódca Silver Legion – William Dudley Pelley i poeta George Sylvester Viereck).

Izolacjonizmowi pozostał wierny w okresie zimnej wojny z komunizmem (Apel do rozumu, 1946; Operacyjne myślenie dla przetrwania, 1967). Wraz z Willisem Carto, twórcą Liberty Lobby, tworzył radykalne, nawiązujące do klasycznego progresywizmu, skrzydło powojennej Starej Prawicy. Zmarł w Nowym Jorku, w 1977 roku.

Filozoficznym podłożem „rewolucyjnego nacjonalizmu”, który głosił Dennis, był nietzscheański elitaryzm, przyznający władzę nad masami „arystokratom ducha”, a nie plutokracji. Do jego argumentów za prowadzeniem „nacjonalistycznej” polityki zagranicznej pod hasłem America First! odwołują się dzisiaj paleokonserwatywni i libertariańscy krytycy wojen „w obronie praw człowieka”.

Demokratyczna propaganda od dawien dawna wtłacza ludziom do głowy, że państwa demokratyczne, w przeciwieństwie do państw „militarystycznych”, „reakcyjnych”, „faszystowskich”, „autorytarnych”, „totalitarnych” itp., to państwa „miłujące pokój” i czyniące wszystko, żeby go zapewnić światu. Wielu ludzi daje się nabrać na te propagandowe bajeczki.