Roy A. CHILDS Jr.

Jacek Bartyzel

Amerykański publicysta. Urodził się w 1949 roku w Buffalo (New York). Jako nastolatek zetknął się z myślą klasyków leseferyzmu (Ludwig von Mises, Henry Hazlitt) i „obiektywizmu” Ayn Rand. W 1967 wstąpił do Wolnej Szkoły Roberta LeFevre`a, a rok później opublikował w Rampart Journal swój pierwszy artykuł Sprzeczności obiektywizmu. Po nawiązaniu kontaktu z czołowymi postaciami libertarianizmu – Murray`em Rothbardem i Karlem Hessem – przystąpił do Sojuszu Radykalno-Libertariańskiego (Radical Libertarian Alliance). Jako reprezentant RLA i Stowarzyszenia na rzecz Wolności Indywidualnej (Society for Individual Liberty) zorganizował pierwszą czysto libertariańską (bez udziału konserwatystów) konwencję w Nowym Jorku. W lipcu 1969 opublikował słynny List otwarty do Ayn Rand, w którym zadeklarował pragnienie „nawrócenia” jej na wolnorynkowy anarchizm, lecz reakcją adresatki, jak to miała w zwyczaju, było „ekskomunikowanie” byłego ucznia.

W latach 70. XX wieku zajął się działalnością wydawniczą, pisarską i organizacyjną. Za esej Obrona kapitalizmu w naszych czasach otrzymał w 1974 roku nagrodę Mont Pelerin Society. Publikował w The Journal of Libertarian Studies, a od 1977 redagował Libertarian Review, który upadł w 1981 roku wskutek cofnięcia dotacji od Fundacji Kocha. Był współpracownikiem Instytutu Katona (Cato Institute) i działaczem Partii Libertariańskiej (Libertarian Party). Jego „gargantuiczna” witalność i entuzjazm przyczyniły się do rozszerzenia bazy ruchu, lecz nadszarpnęły jego zdrowie. Zmarł w wieku 43 lat (w 1992) w Miami na Florydzie. W 1994 roku Joan Kennedy Taylor i Thomas Szasz zebrali i wydali jego eseje w tomie zatytułowanym Wolność przeciwko władzy.

Childs był wyrazicielem najskrajniejszego libertarianizmu, żywiącego się utopią czysto dobrowolnego społeczeństwa i wolnorynkowej anarchii oraz wykluczającego jakikolwiek model pośredni („rządu ograniczonego”) pomiędzy etatyzmem a anarchizmem. Jego zdaniem, wszyscy nie-anarchokapitaliści kłócą się tylko o stopień zła, które można tolerować. Podkreślając, że krytykuje jedynie niekonsekwencję „nazbyt umiarkowanej” Rand w kwestiach praktyki politycznej, lecz zachowuje wiarę w głoszone przez nią zasady epistemologiczne i etyczne, definiował się także jako „anarchoobiektywista”.

W świecie toczy się bitwa – bitwa pomiędzy siłami archii – etatyzmu, politycznego panowania i władzy – i jej jedynej alternatywy – anarchii, braku rządów politycznych. Bitwa ta jest konieczną i logiczną konsekwencją bitwy pomiędzy indywidualizmem a kolektywizmem, pomiędzy wolnością a państwem, pomiędzy wolnością a niewolnictwem.