Salvador ABASCAL Infante

Jacek Bartyzel

Meksykański filozof i działacz narodowo-katolicki. Urodził się w 1910 roku w La Marcha koło Morelii. Był synem Rycerza Kolumba i Damy Kolumba, uczestników powstania cristeros (1927-29) przeciwko antykatolickiej tyranii Plutarca E. Callesa.

W maju 1937 roku został współzałożycielem Narodowego Związku Synarchicznego (UNS; Unión Nacional Sinarquista), powstałego z inicjatywy charyzmatycznego działacza i myśliciela, José Antonia Urquizy Septiéna (rok później zamordowanego przez agentów federalnych). UNS posiadał strukturę paramilitarną, umundurowanie i pozdrowienie na wzór hiszpańskiej Falangi, ale walkę z kontynuującym oficjalną masonizację Meksyku, monopartyjnym i prokomunistycznym rządem gen. Lázara Cárdenasa (zresztą spokrewnionego z rodziną Abascalów) prowadził metodami oporu cywilnego.

W sierpniu 1940 Abascal został trzecim z kolei szefem (Jefe Nacional) UNS. Za jego kierownictwa organizacja przeżywała największy rozkwit, przekraczając liczbę pół miliona członków. W związku z ideą przekształcenia Meksyku w katolickie Państwo Synarchiczne (Estado Sinarquista) Abascal podjął eksperyment zorganizowania na pustyni w południowej Kalifornii wzorcowej kolonii synarchicznej María Auxiliadora, gdzie zamieszkało 86 katolickich rodzin emigrantów z Meksyku.

Następnie był inspiratorem założonej w 1955 roku przez Ramóna Plato Moreno konspiracyjnej Narodowej Organizacji Wytrwałości (ONY; Organización Nacional del Yunque; dosł. „Kowadło”), koordynującej opór cywilny katolików. Założył też wydawnictwo Jus (od 1972 roku Tradición) i miesięcznik La Hoja de combate [„Ostrze Walki”]. Zmarł w 2000 roku.

Bezkompromisowy katolik, który z UNS uczynił „milicję Ducha” (Milicia de Espíritu), nazywany „geniuszem, mistykiem, szaleńcem, wizjonerem” i porównywany do św. Franciszka z Asyżu, był Abascal także – jako autor 21 książek, w tym: Rewolucja antymeksykańska (1978), Konstytucja z 1917, niszczycielka narodu (1984) i Moje wspomnienia (1980) – najwybitniejszym teoretykiem synarchizmu (słowo „synarchia” jest antonimem do „anarchii” i oznacza „rządzić razem”). Podobnie jak tradycjonaliści hiszpańscy, którym wiele zawdzięczał, za cel polityki katolickiej uważał Abascal restaurowanie Społecznego Królestwa Chrystusa (Reinado de Cristo). Wymaga to jednak uprzednio przezwyciężenia antymeksykańskiego w istocie dziedzictwa wszystkich rewolucji w tym kraju, od Benita Juáreza począwszy, które katolicki Meksyk uczyniły państwem apostatów.

Sensem mojej polityki było poderwać naród do obrony Kościoła. Istotą Meksyku jest katolicyzm. Teraz jest konieczne, aby naród powrócił do pogłębionego życia religijnego, a wówczas prześladowcy upadną, jak bramy murów niezwyciężonego Jerycha na oczach Izraelitów, i znikną przeszkody stawiane królowaniu Chrystusa i Maryi w pałacu władzy, w prawach i w szkołach.