Yves CHIRON

Jacek Bartyzel

Francuski historyk i publicysta. Urodził się w 1960 roku. Ukończył studia historyczne i teologiczne. W 1987 roku otrzymał nagrodę Akademii Francuskiej za książkę Edmund Burke i rewolucja francuska (1987).

Wykłada w Kolegium Bractwa Kapłańskiego św. Piusa X w Châteauroux i jest członkiem Francuskiego Stowarzyszenia Historyków Religii. Współpracuje z dziennikiem prawicy katolicko-narodowej Présent i jest redaktorem działu społecznego monarchistycznej Action Française 2000. Samodzielnie redaguje przegląd Aletheia. Współpracuje też z umiarkowanie tradycjonalistyczną (związaną z Bractwem Kapłańskim św. Piotra) La Nef.

Twórczość Chirona, będącego jednym z wybitniejszych autorów współczesnej francuskiej prawicy katolickiej, rozwija się w dwu nurtach tematycznych. Pierwszy, do którego należy nagrodzona książka o Burke`u, stanowią rewelacyjne, oparte na niezbadanych wcześniej źródłach, biografie wielkich koryfeuszy nacjonalizmu francuskiego przełomu XIX i XX wieku: Maurice Barrès, książę młodości (1986; II wydanie: Życie Barrèsa, 2000) i Życie Maurrasa (1991), uzupełnione studiami: Barrès i ziemia (1987) i Kontrrewolucja (1990).

Nurt drugi, związany z historią religii i Kościoła, ujawnia szczególne zainteresowanie trzema tematami: postaci papieży, mających decydujący (i różnoraki) wpływ na położenie Kościoła w czasach współczesnych (Paweł VI, papież rozdarty, 1993; Pius IX, papież nowoczesny, 1996; Papież św. Pius X, 2002); odkrywania zapomnianych animatorów życia duchowego (Gaston de Renty, figura duchowości XVII wieku, 1985; Czuwanie przed świtem. Ksiądz Eugeniusz de Villeurbanne, 1997); świętości i objawień nadprzyrodzoności (Ojciec Pio, stygmatyk, 1989; Ankieta o objawieniach Dziewicy Maryi, 1995; Ankieta o kanonizacjach Jana Pawła II, 1998; Ankieta o cudach w Lourdes, 2000). W dziełach tych Chiron broni zarówno tradycyjnej dogmatyki i liturgii katolickiej oraz form duchowości i dyscypliny, jak dokonań papieży szkalowanych dziś za rzekomy antysemityzm (Pius XII), „centralizm rzymski” (bł. Pius IX), lub „wstecznictwo” (św. Pius X, którego ukazuje właśnie jako autora prawdziwej, bo opartej o fundament Tradycji, reformy i odnowy Kościoła). Przypomina również jasne kryteria stwierdzania autentyczności darów stygmatów czy objawień prywatnych, którymi są: zgodność ich treści z nauką katolicką, posłuszeństwo prawowitej władzy Kościoła oraz dobre owoce tych zjawisk w życiu moralnym ich uczestników.

Czyż sytuacja Francji nie przypomina dzisiaj, pomimo pojawienia się nowych problemów, tej z przełomu XIX i XX wieku? Przeciwnie, ówczesne argumenty Maurrasa nie straciły nic na aktualności. […] Jak przewidział, wybór prezydenta [w głosowaniu powszechnym] zostanie „skonfiskowany” przez […] biurokrację i wielką finansjerę.