Yves-Marie ADELINE

Jacek Bartyzel

Francuski filozof, publicysta, poeta i muzykolog. Urodził się w 1960 roku w Poitiers. Doktorat z filozofii uzyskał na Sorbonie. W latach 1986-89 był wykładowcą uniwersytetu w Poitiers. Związawszy się z ruchem monarchistycznym, został głównym autorem miesięcznika Le Légitimiste. Równolegle sprawował jednak funkcję dyrektora gabinetu politycznego polityków prawicy republikańskiej, wpierw Jeana Arthuisa, a następnie mera Tulonu z Frontu Narodowego – Jean-Marie Le Chevalliera. Opublikował trzynaście książek, w tym dwa tomy poezji, studia filozoficzno-polityczne: Jutrzenka królewska. Studia o prawowitości władzy (1991), Król i świat współczesny (1995), Plac filozofów (1995), Władza prawowita (1997) oraz analizy polityczne: Usidlona prawica (1996), Prawica w ślepym zaułku (2000) i Rozważania o rojalizmie (1792-2002). Perspektywy dla XXI wieku (2003). Jest ojcem ośmiorga dzieci.

W nawiązaniu do klasycznej filozofii polityki (zwłaszcza do tomizmu) rozwija Adeline dwa komplementarne wątki legitymizmu, tj. „legitymizm pochodzenia” oraz „legitymizm celu”. Ten pierwszy jest ścisłą obserwacją i wiernością ustalonym w prawie zwyczajowym Królestwa Francji regułom dziedziczenia, do których nie można wprowadzać nowych zasad, takich na przykład, jak „zasada narodowości”.

„Legitymizmem celu” jest natomiast dobro wspólne, którego realizacja zakłada podporządkowanie celów partykularnych jednostki celom wspólnoty, ale nie kosztem jej osobowej godności. Ponieważ jednak żaden człowiek nie ma upoważnienia do rządzenia innymi ludźmi sam z siebie, a tylko z upoważnienia boskiego, ów legitymizm celu spełnia się najdoskonalej właśnie w tym ustroju, w którym pierwiastek woli jest wykluczony całkowicie – czyli w monarchii opartej na sukcesji naturalnej, której nikomu nie wolno zmieniać; oraz gdzie rządzący otrzymuje, za pośrednictwem kapłana, sakrę pomazania od Boga. „Legitymizm celu” okazuje się zatem identyczny z „legitymizmem wiary”, a monarchią prawowitą może być tylko monarchia chrześcijańska. W przeciwieństwie do państw demoliberalnych zasadą legitymizmu nie jest „ukonstytuowanie” państwa jako „umowy” wszystkich ze wszystkimi (cum-statuere), lecz oparcie go o instytucję władzy prawowitej (in-statuere). Legitymistyczna monarchia tradycyjna nie jest więc „konstytucyjna”, lecz „instytucjonalna” (institutionnelle).

7 stycznia 2001 Adeline proklamował utworzenie pierwszej w historii rojalizmu francuskiego, sformalizowanej partii politycznej pod nazwą Sojusz Królewski (Alliance Royale). Deklarowanym celem partii jest włączenie do debaty publicznej zapoznanych, transcendentalnych zasad monarchii chrześcijańskiej oraz przeciwstawienie się „nieludzkim” zasadom globalizacji, uniformizacji, władzy pieniądza i mediów, i „gigantycznego” federalizmu. W 2006 roku zgłosił swoją kandydaturę na urząd prezydenta Republiki; nie uzyskał jednak wymaganej do rejestracji liczby podpisów 500 merów.

Ażeby uznawać prawa przyrodzone człowieka, wcale nie trzeba być liberałem; wystarczy iść na Mszę, aby usłyszeć o Bogu, który stworzył człowieka na Swój obraz i podobieństwo. Człowiek jest i autonomiczną osobą i członkiem społeczeństwa, które ma nad nim władzę, ale nie absolutną.