Księżniczka Maria Teresa Burbon-Parma nie żyje (26 III AD 2020)

Jacek Bartyzel

JKW król z prawa Hiszpanij Sykstus Henryk poinformował w czwartek wieczorem, że tego dnia, 26 marca, zmarła w Paryżu, jako ofiara koronawirusa, jego siostra, księżniczka Maria Teresa.

Infantka Maria Teresa (hiszp. Doña María Teresa Cecilia Zita de Borbón-Parma y Borbón-Busset) urodziła się 28 lipca 1933 roku w Paryżu jako trzecie z sześciorga dzieci i druga córka księcia Franciszka Ksawerego Burbon-Parma (który trzy lata później został mianowany regentem przez króla z prawa Alfonsa Karola I, a w 1952 roku został proklamowany przez karlistów królem Ksawerym I) i księżniczki Magdaleny de Bourbon-Busset. Księżniczka uzyskała doktorat z iberystyki na Sorbonie oraz z socjologii polityki na Uniwersytecie Complutense w Madrycie, na której to uczelni kierowała później katedrą prawa konstytucyjnego; była również arabistką.

We wczesnej młodości śp. Księżniczka była dobrą tradycjonalistką, niestety na początku lat 60. ubiegłego wieku zainfekował ją heretycki wirus „wolności religijnej” ogłoszonej na Soborze Watykańskim II. Zaangażowała się wówczas w politykę jako współpracowniczka (a nawet mentorka) swojego starszego brata, Karola Hugona (D. Carlos Hugo, 1930–2010), faktycznie przejmującego w tym czasie kierownictwo Wspólnoty Tradycjonalistycznej¹. Inteligentniejsza i lepiej wykształcona od brata, a przy tym zafascynowana rewolucyjną i nacjonalitarną lewicą w tzw. Trzecim Świecie (zwłaszcza postaciami Jassira Arafata, Fidela Castro i Hugo Cháveza, których poznała osobiście) i sama siebie nazywająca „czerwoną księżniczką” (princesa roja), odegrała istotną i fatalną rolę w zwekslowaniu karlizmu na tory ultralewicowego „socjalizmu samorządowego” (socialismo autogestionario) i fałszywego „federalizmu”. Jako autorka m.in. La clarificación ideológica del Partido Carlista (1979) brała udział w fałszowaniu karlistowskiego ideario, sprowadzając je do historii walki o bliżej nieokreśloną „wolność” (podczas gdy karlizm bronił nie abstrakcyjnej wolności, tylko historycznych „wolności konkretnych”) i „samorząd”. Z kolei we wspomnieniowej książce Así fueron, así son (2009) przekłamała historię rodzinną, prezentując swojego ojca jako „od zawsze” „antyfaszystę” i „demokratę”. W rzeczywistości wraz ze starszym bratem – zdrajcą karlizmu – oraz dwiema młodszymi siostrami (Marią Cecylią i Marią Śnieżną) dopuszczała się maltretowania fizycznego i psychicznego ponad 80-letniego ojca, który też w 1972 roku doznał uszczerbku na zdrowiu po ciężkim wypadku samochodowym, aby wymuszać na nim deklaracje przychylne destrukcyjnym działaniom syna. Z tego też powodu po śmierci starego króla (7 maja 1977 r.) wdowa po nim zabroniła starszemu synowi, Marii Teresie i dalszym dwóm córkom uczestniczenia w pogrzebie ojca w opactwie Solesmes, w którym udział mogli wziąć tylko wierni Tradycji, młodszy syn, książę Sykstus Henryk, i najstarsza córka, księżniczka Maria Franciszka.

Pierwsze uroczystości żałobne śp. Marii Teresy odbyły się już w piątek, 27 marca, w Madrycie pod przewodnictwem Jego Wielebności José Ramóna Garcíi Gallardo FSSPX, członka kapituły Orderu Wygnanej Prawowitości. Pogrzeb corpore insepulto (z obecnością zwłok na katafalku, ale bez pochówku) odbył się 2 kwietnia w paryskim kościele Matki Boskiej na Polach (Notre Dame des Champs) w obecności JKW Sykstusa Henryka oraz trzech innych osób (z uwagi na ograniczenia sanitarne wprowadzone przez władze z powodu epidemii koronawirusa). Doczesne szczątki śp. Marii Teresy zostaną złożone w Kaplicy Królewskiej (Tenuta Reale przy Villa Borbone) Domu Burbon-Parma w Viareggio koło Parmy, gdzie spoczywają już m.in. księżniczka parmeńska i królowa de iure Hiszpanii (pierwsza żona Karola VII) Małgorzata Burbon-Parma oraz jej i Karola VII syn, król de iure Hiszpanii w latach 1909–1931 Jakub III.

Dziś, kiedy śp. Maria Teresa jest już na sądzie boskim, modlimy się razem z JKW Sykstusem Henrykiem, aby miłosierny Bóg wybaczył jej te przeogromne winy, z nadzieją, że zdążyła przed śmiercią uczynić za nie akt żalu doskonałego.

¹ Zob. Książę Karol Hugon Burboński nie żyje (8 IV 1930 — † 18 VIII 2010)