Damiano Mercuri – „European Music and Ballads From Renaissance and Baroque Era”

Adam Tomasz Witczak

Oto solowy album Damiana Mercuriego — muzyka znanego z zespołu Rose Rovine e Amanti. O ile jednak RReA łączy klasykę i folklor z wpływami rockowymi i domieszką elektroniki, o tyle tu mamy do czynienia z formą oczyszczoną, odartą z naleciałości najnowszych czasów. W pewnym sensie to właśnie może być muzyka POST-industrialna, jeśli rozumieć przez to swego rodzaju przekroczenie schematów cywilizacji przemysłowej i komputerowej, sięgnięcie po to, co dałoby się grać nawet na gruzach i bez prądu, byle mieć pod ręką kilka strun i drewniane pudło rezonansowe.

Przechodząc do rzeczy, Damian Mercuri prezentuje nam akustyczne, instrumentalne utwory z XVI i XVII wieku, skomponowane przez kompozytorów angielskich, włoskich i hiszpańskich. Jedynym dźwiękiem są tu drgania strun gitary klasycznej. Żadnego śpiewu, ale też żadnego „neo”, pod którym tak często skrywa się „niby”, czy „pseudo”… Muzyka Starej Europy w krystalicznej postaci. Bez większej obróbki studyjnej — nie oczekujcie ech, pogłosów, a cóż dopiero jakichś dark ambientów i innych dziwnych rzeczy. W prostocie siła — siła melodii, rytmu, harmonii. Podróż w przeszłość, wizyta na xiążęcym dworze, wieczór przy dźwiękach subtelnych i delikatnych, wypływających spod palców doświadczonego gitarzysty. A do tego bardzo estetyczne wydanie z przedrukowanym fragmentem renesansowego traktatu muzycznego. Istnieje także limitowane do trzydziestu sztuk wydanie w drewnianym pudełku, wzbogacone o T-shirt z nadrukiem oraz pocztówkę od Damiana.

Rzecz mogłaby się ukazać równie dobrze w „środowisku” miłośników i wykonawców muzyki dawnej, ale wyszła nakładem wytwórni ze sceny martial / neofolk. A to chyba dobrze — możliwe, że dzięki temu nie zniknie w tłumie, a nawet zainteresuje jakichś „mroczno-zgrzytających” gości. Bo jest to piękne, ale też odmienne od syntezatorowych orkiestr i klawiszy czy harcerskich ballad w teutońskim duchu, do których… jesteśmy przyzwyczajeni?

Na koniec warto dodać, że 18 lutego 2008 r. Damian Mercuri gościł w Warszawie na zaproszenie Włoskiego Instytutu Kultury. Zaprezentował wówczas włoskie kompozycje gitarowe, z epoki renesansu i nie tylko — a więc repertuar zbliżony do tego z recenzowanej płyty. Co ciekawe, po koncercie zagrał dla grupy fanów (w innym lokalu) także utwory z repertuaru RReA i Von Thronstahl.