Wielkoxiążęce dary dla skarbca Matki Boskiej Pocieszenia

Luxarazzi

Z okazji ślubu następcy tronu wielkiego xięcia Wilhelma i wielkiej xiężnej Stefanii¹ wielka xiężna Maria Teresa przekazała kilka symbolicznych darów Najświętszej Maryi Pannie z Luxemburga, czyli statui Dziewicy Maryi czczonej w katedrze Notre Dame w mieście Luxemburg i być może znanej czytelnikom z corocznych obchodów oktawy. Dary wielkiej księżnej dla Najświętszej Maryi Panny z Luxemburga nie były, rzecz jasna, pierwszymi wotami złożonymi przez członka rodziny wielkoxiążęcej.

Kult Najświętszej Maryi Panny z Luxemburga, Pocieszycielki strapionych, zainicjowali jezuici w 1624 roku. W 1666 r. NMP została wybrana na protektorkę miasta, a w 1678 r. – xięstwa Luxemburg. Dynastia wielkoxiążęca, pierwotnie zagorzale luterańska, po śmierci wielkiego xięcia Wilhelma IV² stała się katolicka. Poślubił on portugalską infantkę Marię Annę, xiężniczkę z katolickiej dynastii Bragança. Małżonkowie uzgodnili, że synowie zostaną wychowywani w wierze ojca, natomiast dziewczęta – w wierze matki. Ponieważ para doczekała się tylko sześciu córek, rodzina wielkoxiążęca stała się katolicka (podobnie jak większość mieszkańców wielkiego xięstwa wówczas i obecnie).

Od ponad trzech stuleci społeczność Luxemburga obdarowywała NMP rozmaitością donacyj. Były to wota i podarki dziękczynne, biżuteria, odzież etc. Wiele z nich to przedmioty bardzo cenne dla osób je składających, zarówno ze względów historycznych lub artystycznych, jak i z osobistych czy emocjonalnych. Jednak od 1978 roku – czyli trzechsetnej rocznicy ustanowienia Pocieszycielki patronką Luxemburga – liczba darowanych przedmiotów malała. Wówczas arcybiskup Jan Hengen, zainspirowany przez kanonika Jana Heinischa, poprosił wiernych o przekazywanie pieniędzy na organizacje charytatywne zamiast biżuterii przeznaczonej dla figury³. Z tego narodził się pomysł Tricentenaire (Trzystulecia), fundacji wspierającej inwalidów.

Już pierwsi katoliccy członkowie rodziny wielkoxiążęcej składali dary pod rzeźbą Pocieszycielki. W skarbcu znajduje się złoty krucyfiks z glazurowymi inkrustacjami zawierającymi wizerunki Jezusa Chrystusa oraz trzech Ewangelistów. Piąta inkrustacja jest wykonana z półszlachetnego kamienia. Na odwrocie krucyfiksu znajduje się inskrypcja zawierająca imiona Marii Adelajdy, Szarloty i Hildy – trzech córek wielkiego xięcia Wilhelma IV oraz wielkiej xiężnej Marii Anny – oraz data 8 czerwca 1908 r.

Wśród biżuterii ofiarowanej NMP znaleźć można medalion ozdobiony ślubnym wizerunkiem wielkiego xięcia Henryka i wielkiej xiężnej Marii Teresy oraz wizerunkiem piątki ich dzieci; różaniec wykonany z kryształu górskiego należący niegdyś do Marii Narcyzji Álvarez Tabío, babki wielkiej xiężnej Marii Teresy; różaniec należący do wielkiej xiężnej Szarloty, zawierający inskrypcję Nowy Jork, 23 stycznia 1945 r. (rocznica jej urodzin), który towarzyszył jej na wygnaniu i został ofiarowany Pocieszycielce już po powrocie do Luxemburga.

Sukienka przygotowana dla statui Matki Bożej i Dzieciątka Jezus z welonu sukni ślubnej (firmy Balmain) wielkiej xiężnej Marii Teresy, podobnie jak woalka należąca do nieżyjącej już hrabiny Alicji de Lannoy, matki następczyni tronu wielkiej xiężnej Stefanii, mogą zostać uznane za najsławniejsze elementy garderoby ofiarowane Najświętszej Maryi Pannie z Luxemburga, ale z pewnością nie są pierwszymi tego typu podarunkami. Nie są to także pierwsze ofiarowane suknie ślubne.

Xiężna Antonia⁴, młodsza siostra wielkiej xiężnej Szarloty, złożyła w podarunku Pocieszycielce turkusowy płaszcz ze złotymi haftami wykonany z płaszcza ceremonialnego swojego męża, bawarskiego następcy tronu xięcia Ruperta⁵, podobnie jak białą satynową sukienkę, nakrycie głowy i wstążeczkę ze srebrnym haftem przeznaczonymi dla Dzieciątka Jezus.

Tuż po zawarciu w 1951 r. związku małżeńskiego z hrabią Knutem Holstein-Ledreborg⁶ xiężna Maria Gabriela, córka wielkiej xiężnej Szarloty i xięcia Felixa, kazała przerobić część swojego stroju ślubnego na szaty dla NMP Pocieszycielki oraz Dzieciątka Jezus. Stworzone z niego płaszcz, suknia, nakrycie głowy oraz wstążka są przystrojone srebrnymi kwiatami oraz herbami Domów Holstein-Ledreborg i Luxemburg-Nassau.

W związku z tym darów ofiarowanych Najświętszej Maryi Pannie z Luxemburga, Pocieszycielce strapionych, przez rodzinę wielkoksiążęcą może być dużo więcej. Niedawno katedra Notre Dame rozpoczęła inwentaryzację wszystkich dzieł sztuki znajdujących się w kościele, włączając również skarbiec Pocieszycielki. W tym miejscu składamy wielkie podziękowania radzie katedralnej za do tej pory udostępnione informacje na ten temat.

tłumaczenie: Tomasz Kołakowski

¹ Ślub odbył się w 2012 roku – wszystkie przypisy pochodzą od redakcji Portalu Legitymistycznego.

² Wilhelm IV panował w latach 1905-1912.

³ X. Jan Hengen sakrę biskupią przyjął w 1967 r., czyli już w ramach zaistniałego w efekcie rewolucji modernistycznej tzw. Nowego Kościoła, często nazywanego montiniańskim lub soborowym. Z sedewakantystycznego punktu widzenia jego inicjatywa jest doskonałym przykładem stopniowego przekształcania przez modernistów struktur Kościoła katolickiego – mającego przede wszystkim wielbić Boga, czcić Najświętszą Maryję Pannę i dbać o zbawienie dusz – w organizację charytatywną, dla której pierwszoplanowe stało się doczesne wspieranie potrzebujących. Czyżby kosztowności złożone w hołdzie Matce Bożej uznano za zmarnowane? Z takim myśleniem rozprawił się już nasz Pan Jezus Chrystus w Ewangelii według św. Jana.

⁴ Królowa Anglii, Szkocji i Irlandii oraz Bawarii w latach 1921-1954.

⁵ Robert I(IV), król Anglii, Szkocji i Irlandii od 3 lutego 1919 r., jak również król Bawarii od 18 października 1921 r. do śmierci w 1955 r.

⁶ Hrabia Knut Jan Ludwik Holstein-Ledreborg (1919-2001) był duńskim arystokratą, katolikiem.