Legitymizm w świecie oligarchii. Przesłanie z okazji trzydziestolecia Organizacji Monarchistów Polskich

Arkadiusz Barut

W związku z trzydziestą rocznicą powstania Organizacji Monarchistów Polskich przekazuję wszystkim jej członkom, a w szczególności Panu Prezesowi Adrianowi Niklowi, wyrazy szacunku i sympatii. Chciałbym też sformułować kilka refleksji na temat idei monarchistycznej oraz roli OMP.

Monarchistom stawia się często (i często ironicznie) pytanie o aktualność ich koncepcji. Uważam, że idea monarchistyczna, przynajmniej ta, która wykształciła się w świecie łacińskim, może być bardzo aktualna w sytuacji postępującej elitaryzacji współczesnego świata, coraz mniej skrytej, wyrażającej się już nie tylko w filozofii polityki, ale serwowanej na co dzień ideologii: przykładem uznawanie za kryterium „demokracji” quasisuwerennej władzy takich organów jak banki centralne. Być może przyjdzie czas, że poddani elit finansowych i krzemowych uznają, że jeśli i tak rządzą nimi jednostki, to niech, choćby w interesie swoim i swoich dynastii, robią to w sposób godny i odpowiedzialny. Idea monarchizmu uzmysławia znaczenie sfery symbolicznej, bez której życie społeczne i polityczne pogrąża się w chaosie haseł politycznych opartych na tak czy inaczej rozumianej „nauce” lub na ideologii praw człowieka. Hasła te z jednej strony stają się pożywką fanatyzmu – są traktowane jako cele, które należy za wszelką cenę zrealizować, a z drugiej, jako oparte często na celowej manipulacji, okazują się niezwykle efemeryczne, nie dają bowiem podstawy dla długofalowych programów władzy, takich przynajmniej, które można byłoby ujawnić „obywatelom”. Idea monarchistyczna wyraża tymczasem realność polityczną, która jest i zawsze będzie potrzebna w życiu zbiorowym. Monarcha jest egzystencjalnie – osobiście i rodzinnie – związany z państwem (mówiło się o nim niegdyś jako o „właścicielu” ziemi czy o „ojcu” poddanych), a przy tym reprezentuje prawdę nadjednostkową, którą w średniowieczu wyrażała idea „dwóch ciał króla”. Monarchizm z jednej strony przywołuje do prozaicznej rzeczywistości życia politycznego, wskazując, że dbanie o wspólnotę wymaga planowania w dłuższej perspektywie, a z drugiej uwydatnia jej duchowo-fizyczny charakter. Można powiedzieć, że monarchia ma charakter polityczny w takim stopniu, że wyłania się z niej pewien symboliczny „nadmiar” polityczności, decydujący o jej ontologicznie „mocnym” charakterze.

W tej perspektywie Organizacja Monarchistów Polskich jawi się jako organizacja par excelellence polityczna – zawsze działała i działa dzięki aktywności swoich członków, w szczególności Pana Prezesa Adriana Nikla, przy pomocy najnowszych środków komunikacji, a zarazem reprezentuje symbolikę przekraczającą historyczną przygodność gier o władzę.