Marna publicystyka, czyli Wykład Geremkowski

Adrian Nikiel

Na łamach świątecznego wydania „Gazety niekiedy zwanej Wybiórczą”¹ przeczytałem text wystąpienia p. prof. Karola Modzelewskiego. Czegoż w nim nie ma: na niecałych dwóch stronach Kaczyński, Lepper, LPR, PRL, Dmowski, populizm, faszyzm, komunizm, neoliberalizm, Front Narodowy, propaganda PiS i obowiązkowy antysemityzm roku ’68… A to wszystko starannie wyprane z jakiejkolwiek nowej myśli, papka komunałów i nieświeże frazesy.

Zastanawiam się, jak to jest możliwe, że w szacownych murach Uniwersytetu Warszawskiego pod (zapewne wzniosłym – dla lewicy) mianem Wykładów Geremkowskich wygłaszane są banały, które nie mają choćby pozoru naukowości, które słuchaczom (zapewne pilnie czytającym „Gazetę Wyborczą”) nie dają jakiejkolwiek nowej wiedzy, tylko są kolejnym partyjnym atakiem odbitym na powielaczu. Daleko mi do Prawa i Sprawiedliwości oraz jego kolejnych klonów, odległość, która dzieli mnie od Samoobrony, jest taka jak z Ziemi do Plutona, ale przy całym moim krytycznym stosunku do tych formacyj nie mogę odmówić sobie pytania: czemu pod pozorem wykładów prezentowane są sekciarskie pogadanki, których jedynym zadaniem jest przekonanie już przekonanych? Czy prof. Modzelewski naprawdę nie pojmuje, że dochodzi do autokompromitacji, gdy jako rzecz – jak rozumiem – wartą namysłu prezentuje treści podawane już do wierzenia w tysiącach publikacyj w ciągu przynajmniej ostatniej dekady?

W Internecie o Wykładach Geremkowskich – według wyszukiwarki Google – nie ma nawet śladu. Może byłoby lepiej, gdyby również „Gazeta Wyborcza” nie ośmieszała znanego historyka, autora interesującej „Barbarzyńskiej Europy”, jako człowieka, który o przyszłości prowincji polskiej Unii Europejskiej nie ma nic ciekawego do powiedzenia?

¹ Karol Modzelewski, Te wraże elity, „Gazeta Wyborcza” z 14-15 stycznia 2012 r., str. 30-31.