Jesteś tutaj: Publicystyka » Inni publicyści » o. Franciszek J. Connell CSsR: Odpowiedzi na zagadnienia moralne (wrzesień AD 2008)
Pytanie: Jeśli protestant ochrzcił dziecko protestanckich rodziców (dziecko, któremu grozi śmierć) z intencją włączenia go do prawdziwego Kościoła Jezusa Chrystusa, to czy byłoby ono uznawane jako in Catholica Ecclesia baptizatus1, a w konsekwencji — czy byłoby zobowiązane do zawarcia katolickiej formy małżeństwa, jeśli przeżyje?
Odpowiedź: Od 1 stycznia 1949 roku wszystkie osoby ochrzczone w Kościele katolickim, nawet te, które urodziły się z niekatolickich rodziców i nie były wychowywane w wierze katolickiej, są zobowiązane do zawarcia katolickiego małżeństwa, aby nadać małżeństwu ważność2. Niekiedy jednak trudno jest stwierdzić, czy dana osoba była in Catholica Ecclesia baptizatus. Pewne jest, iż kiedykolwiek katolik chrzci dziecko zagrożone śmiercią — nawet jeśli rodzice nie są katolikami — zostaje ono ochrzczone w Kościele katolickim. Identycznie jest w sytuacji, gdy dziecko katolickich rodziców ochrzczone jest przez niekatolika (przykładowo, protestanckiego lekarza), który pragnie usatysfakcjonować rodziców, udzielając sakramentu odrodzenia. Są jednak pewne niejednoznaczne przypadki, które trudno rozwikłać, jak ów opisany przez pytającego. Z pewnością zakładalibyśmy, iż protestant chrzczący dziecko protestanckich rodziców wyraża intencję włączenia dziecka do wyznania religijnego rodziców3. Jednak w przedstawionym przypadku, jeśli udzielający Chrztu zamierza jawnie i zdecydowanie uczynić dziecko członkiem prawdziwego Kościoła Jezusa Chrystusa, przychylałbym się ku opinii, iż niemowlę jest in Catholica Ecclesia baptizatus. Opinię tę wyraziłbym tym silniej, jeśli nietypowa intencja udzielającego Chrztu byłaby oparta na wątpliwościach odnośnie do prawdziwości jego własnej religii.
tłumaczenie: Dawid Świonder
Za: „Adsum” (biuletyn Seminarium Matki Bożej / Mater Dei Seminary) z września 2008 r.
1 Kanon 1099.
2 Pius XII, Motu Proprio z 1 sierpnia 1948: Acta Apostolica Sedis (jest to oficjalna publikacja Stolicy Apostolskiej; zazwyczaj dziełu temu nadaje się skrót AAS), 40, (1948), 305.
3 Por. F.M. Capello, op. cit., V, n. 412.